Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 429
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
według zdeprawowanego naturalnego usposobienia – umysłu, serca i woli – lecz według Boskiego usposobienia – umysłu, serca i woli – ponieważ Boski Duch, usposobienie, ożywia ich jako miejsce swego zamieszkania. To, że wyrażenie Duch Boży oznacza tutaj Boskie usposobienie oczywiste jest z porównania i utożsamienia go tutaj z Duchem Chrystusowym. Wyrażenie Duch Chrystusowy niewątpliwie oznacza tutaj bowiem usposobienie podobne do Chrystusowego, bez którego nikt nie może stać się Chrystusowym. Są jeszcze inne porównania i kontrasty dowodzące, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie – umysł, serce i wola – w nich. Zwróćmy uwagę na bardzo wyraźny kontrast podany w wersecie 15 między służalczym usposobieniem, duchem niewoli, a usposobieniem synowskim, duchem przysposobienia (dosłownie: duchem synostwa, synowskim usposobieniem). Tak jak duch niewoli oczywiście nie jest istotą duchową, lecz niewolniczym usposobieniem, tak i duch synostwa nie jest istotą duchową, lecz synowskim usposobieniem, czego dowodzi kontrast między tymi dwoma duchami. W 1Kor. 2:11,12 znajduje się kolejne wspaniałe porównanie i kontrast. W wersecie 11 św. Paweł wykazuje, że nikt nie może poznać ani docenić ludzkich rzeczy z wyjątkiem ludzkiego usposobienia w człowieku; tak i nikt nie może poznać ani docenić rzeczy Bożych (duchowych) z wyjątkiem Boskiego usposobienia (Boskiego umysłu, serca i woli) w człowieku. Porównanie między duchem ludzkim a Boskim oczywiście dowodzi tutaj, że wyrażenie Duch Boży oznacza Boskie usposobienie, ponieważ wyrażenie duch człowieczy oznacza oczywiście ludzkie usposobienie. Jest to bardziej oczywiste dzięki kontrastowi między duchem świata a duchem, który jest z Boga, o którym mówi werset 12. Z pewnością wyrażenie duch świata nie oznacza duchowej istoty świata, ponieważ nic takiego nie istnieje. Oznacza ono oczywiście świeckie usposobienie. Zatem kontrast ten dowodzi, że wyrażenie duch, który jest z Boga, oznacza Boskie usposobienie, jakie Bóg daje Swym świętym. 1Kor. 2:11,12 dowodzi więc, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie – Boski umysł, serce i wola – w nich.