Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 435
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
do wykonania którego zostali wybrani jako ich przedstawiciele. W ten sposób Duch Święty, Boskie usposobienie w tych świętych, powiedział: Odłączcie mi Barnabasza i Saula. „Oni tedy [w ten sposób] wysłani będąc od Ducha Świętego [świętego usposobienia Boga w zborze w Antiochii] przyszli (Dz.Ap. 13:4)”.
Podobna myśl jest wyrażona przez św. Pawła w Dz.Ap. 20:28 w jego mowie skierowanej do starszych kościoła efeskiego: „Pilnujcie tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił [dosłownie: wyznaczył] biskupami, abyście paśli zbór Boży [w lepszym oddaniu: zbór Pana]”. Starsi i diakoni byli wybierani przez podnoszenie rąk, co było sposobem głosowania przez zbory, których starszymi i diakonami oni w ten sposób się stawali (Dz.Ap. 6:2-6; 14:23; 2Kor. 8:19 ). Zbory zostały pouczone, by wybierać tylko tych, którzy posiadali kwalifikacje opisane przez św. Pawła w 1Tym. 3:1-13; Tyt. 1:5-11. Poszczególni członkowie zboru mieli pozbyć się wszelkiego faworyzowania i wszelkiego innego złego usposobienia i być w zupełności kierowani mądrością, mocą, sprawiedliwością i miłością – Duchem Świętym, świętym usposobieniem Boga w nich – odnośnie tego, za którymi lub przeciwko którym mieli głosować jako kandydatami na starszych i diakonów. Gdy w ten sposób bracia byli wybierani na starszych i diakonów, Duch Święty w świętych, jako Boskie usposobienie w nich, wprowadzał ich na urząd. Św. Paweł zapewniał efeskich starszych, jak wskazuje na to Dz.Ap. 20:28, że byli oni wybierani przez braci działających w tym świętym usposobieniu i dlatego byli postanowieni w Kościele jako starsi przez Ducha Świętego, święte Boskie usposobienie – umysł, serce i wolę w świętych. W Mat. 28:19 znajdujemy kolejny fragment dowodzący, że określenie Duch Święty oznacza święte Boskie usposobienie, Jego umysł, serce i wolę w świętych: „chrzcząc je w imię [w podobieństwo charakteru] Ojca, i Syna, i Ducha Świętego [święte usposobienie istniejące w świętych]”. W wersecie tym najwyraźniej chodzi o chrzest prawdziwy, nie symboliczny, ponieważ chrzest symboliczny nie prowadzi