Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 436
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
do rozwinięcia podobieństwa charakteru do Boga, Chrystusa i świętych, co czyni chrzest prawdziwy. W najlepszym razie chrzest symboliczny jedynie to symbolizuje. Jednym ze znaczeń słowa imię jest charakter (Psalm 34:4; 69:31; 72:19; 111:9; 148:13; Przyp. 18:10; 22:1; Izaj. 57:15; Ezech. 22:5; Mich. 4:5; Obj. 8:11; 14:1; 16:9). Takie jest jego znaczenie w Mat. 28:19, jak pokazaliśmy to powyżej. Wierni Pana chrzczą braci do podobieństwa charakteru Ojca, Syna oraz Ducha Świętego jako Boskiego usposobienia w świętych, pobudzając ich do podejmowania i realizowania poświęcenia przez ofiarnicze zużywanie człowieczeństwa aż do śmierci oraz przez powstawanie do podobieństwa zmartwychwstania Chrystusa w rozwijaniu charakteru podobnego do charakteru Boga, Chrystusa i świętych, który jest Duchem Świętym, Boskim usposobieniem mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Zatem nazwa ta, Duch Święty, w Mat. 28:19 oznacza Boskie usposobienie w świętych.
W dosłownym tłumaczeniu pierwszego zdania Łuk. 4:1: „A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu” nazwa Duch Święty oznacza, iż był on Boskim usposobieniem w Nim, najważniejszym ze wszystkich świętych, poświęconych, świątobliwych. Oświadcza bowiem, że był On napełniony Duchem Świętym, usposobieniem. Tak więc samo określenie oznacza, iż jest on świętym Boskim usposobieniem w Nim jako świętym. To samo jest widoczne w dosłownym tłumaczeniu Łuk. 11:13: „jako daleko więcej Ojciec wasz niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go oń proszą?” Tutaj określenie Duch Święty dowodzi, że jest to Boskie usposobienie, Duch Święty w świętych. Rzym. 14:17 to kolejny fragment, który swą treścią i określeniem Duch Święty potwierdza, iż jest nim Boskie usposobienie w świętych: „Albowiem królestwo Boże nie jest pokarmem ani napojem, ale sprawiedliwością i pokojem w Duchu Świętym”. Apostoł zapewnia nas tutaj, że naszymi wyższymi przywilejami jako ludu Pana nie jest wolność odnośnie tego, co powinniśmy jeść lub pić, jak niektórzy skłonni są sądzić, chociaż posiadamy tę wolność jako jeden z naszych niższych przywilejów.