Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 437
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
Są nimi natomiast wolność w sprawiedliwości, pokoju i radości w świętym usposobieniu. W celu rozwijania tych wyższych przywilejów, jeśli będzie tego wymagało lepsze z nich korzystanie w interesie Boga, Chrystusa i innych, zrezygnujemy – jak wskazuje na to kontekst tego wersetu – z korzystania z naszych niższych przywilejów wolności odnośnie tego, co jemy i pijemy. Zauważmy, jak werset ten pokazuje, że sprawiedliwość, pokój i radość jako części naszego świętego Ducha należą do naszego świętego usposobienia i dlatego są częściami Boskiego usposobienia w świętych. Także i tutaj określenie Duch Święty oraz treść tego wersetu potwierdza nasze zrozumienie Ducha Świętego w świętych. Choć w tym konkretnym przypadku można by wykorzystać wiele innych wersetów związanych z naszym trzecim dowodem, zacytujemy i krótko skomentujemy jeszcze tylko dwa. 1Tes. 1:6: „A wyście się naśladowcami naszymi i Pańskimi stali, przyjąwszy słowo we wszelkim uciśnieniu z radością Ducha Świętego”. Przy właściwym tłumaczeniu tego wersetu nazwa Ducha Świętego w oczywisty sposób potwierdza, iż jest nim Boskie usposobienie w świętych. O tym samym uczy 2Tym. 1:14: „Strzeż tego dobrego, co ci powierzono [obowiązków jego urzędu] przez Ducha Świętego, który w nas [świętych] mieszka”.
Innym synonimem nazwy Duch Święty jest Duch Boży, co dowodzi, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich. Wyjaśnimy kilka wersetów zawierających to synonimiczne wyrażenie. Jednym z nich jest Rzym. 8:9: „Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was”. Apostoł wykazuje tutaj, że jeśli w nich jako świętych znajduje się Boskie usposobienie, Bóg nie patrzy na nich jako na istoty cielesne, lecz duchowe. W ostatniej części tego wersetu nazywa on Ducha Bożego duchem [usposobieniem] Chrystusowym. W wersecie 11 zamiast wyrażenia Duch Boży, jak w wersecie 9, użyte jest synonimiczne wyrażenie: Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych. Werset wskazuje, że Boskie usposobienie w nich ożywia ich umierające ciała do Boskiej służby, a dzięki synonimicznemu wyrażeniu wszystko to dowodzi,