Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 442
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
w Chrystusie Jezusie (Rzym. 8:1,2; 1Kor. 1:30); w Chrystusa Jezusa (Rzym. 6:3; Gal. 3:26,28; Efez. 2:6; Kol. 1:28); w Nim (Efez. 1:4); w którym (Kol. 2:11); w naszym Panu Jezusie Chrystusie (2Tes. 1:1); [gdy mówi Jezus] oraz wy we mnie (Jana 15:2-7). Żadne z tych wyrażeń z pewnością nie dotyczy duchowej istoty w świętych, lecz odnosi się do nich z punktu widzenia posiadania przez nich Boskiego usposobienia, co czyni ich częścią namaszczonej klasy, klasy Chrystusa. Tutaj należy także szereg nazw, które są synonimiczne wyrażeniu Duch Święty w świętych: nowe stworzenie (2Kor. 5:17; Gal. 6:15); mąż doskonały (Efez. 4:13); nowy człowiek (Efez. 2:15; 4:24; Kol. 3:10); wewnętrzny człowiek (Efez. 3:16; 2Kor. 4:16); oraz ukryty serdeczny człowiek, którego św. Piotr definiuje jako cichego i łagodnego ducha (1Piotra 3:4). Żadne z tych wyrażeń nie odnosi się do istoty duchowej w świętych, lecz do Boskiego świętego usposobienia w nich.
Podaliśmy już trzy dowody na to, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich: (1) jego elementy składowe – (a) nowa wola; (b) nowe duchowe zdolności zaszczepione przez spłodzenie z Ducha w naszych wszystkich organach mózgu; oraz (c) duchowy charakter, podobieństwo do Chrystusa, jaki rozwija w nas nowa wola, używając naszych nowych duchowych zdolności; (2) jego biblijne porównania i kontrasty; oraz (3) jego biblijne nazwy i synonimy. Każdy z tych punktów, nauczany w licznych wersetach biblijnych, potwierdza nasz pogląd.
Czwartym dowodem naszego twierdzenia są jego biblijne opisy. Biblia używa wielu opisowych nazw, które dowodzą, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich. Obecnie przedstawimy i krótko wyjaśnimy główne z tych opisowych nazw, potwierdzających to twierdzenie. Pierwszym z nich jest wyrażenie Duch prawdy (Jan 14:17; 15:26; 16:13;1 Jan 4:6). Trynitarscy tłumacze przekładu A.V. we wszystkich czterech z przytoczonych tekstów