Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 445
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
czy z miłością i z duchem cichości?” W niektórych przypadkach, tzn. w przypadku mniej lub bardziej samowolnych braci, słudzy prawdy przez swego Ducha Świętego muszą używać ostrych, surowych nagan (z rózgą). W przypadku braci o odpowiednim usposobieniu używają Świętego Ducha miłującej cichości. Ponieważ posiadają Ducha Świętego, który zależnie od potrzeby danego przypadku powinien być używany na jeden z tych dwóch sposobów, oczywiste jest, że duch cichości oznacza łagodne, uległe usposobienie cechujące ich Ducha Świętego, ducha miłości. Tak więc duch cichości to Boskie usposobienie w nich. Podobne wyrażenie występuje w Gal. 6:1: „Jeśliby też człowiek był zaskoczony w jakim upadku, wy duchowi naprawiajcie takiego w duchu cichości”. Mamy tutaj oczywiście kolejny opis Pańskiego Ducha w Jego ludzie. Tak jak w 1Kor. 4:21, jest on tutaj nazwany duchem cichości, bardzo przydatnym w udzielaniu pomocy w kierunku naprawy błądzących braci. Skuteczne wykonywanie takiej służby wymaga bowiem znacznej miary Ducha Świętego, szczególnie w jego elemencie cichości.
Kolejny pouczający opis Ducha Świętego można znaleźć w 2Kor. 1:22: „Który [Bóg] (…) dał nam zadatek Ducha w serca nasze”. Zadatek oznacza zaliczkę, jaką daje się komuś w formie częściowej zapłaty pełnej ceny posiadłości, której sprzedaż jest przedmiotem negocjacji. Przekazanie zaliczki dowodzi, że obydwie strony poważnie podchodzą do danej transakcji, i stąd nazwa zadatek, opisująca rzecz udzielaną i zobowiązująca dającego do zapłacenia pozostałej części ceny, a odbierającego – do przekazania posiadłości kupującemu po zapłaceniu przez niego reszty ceny. Ten tekst nazywa Ducha Świętego zadatkiem, zaliczką. Dlaczego? Odpowiadamy, że Bóg obiecuje uczynić bliskich naśladowców Chrystusa istotami Boskimi, istotami w Boskiej naturze (2Piotra 1:4). Bycie Boską istotą, posiadanie Boskiej natury oznacza, że jednostka taka posiada