Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 454
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
i udzielania go świętym. Duch Święty jest więc Boskim usposobieniem w nich.
Biblijna nauka, że pewne zarysy usprawiedliwienia dokonywane są przez Ducha Świętego, przez to dzieło usprawiedliwienia dowodzi, że jest on Boskim usposobieniem w świętych. Tak dokonywane zarysy następują po tym, gdy Bóg w ożywiony sposób, przez zasługę Chrystusa, rzeczywiście przebacza wierzącemu jego grzechy, rzeczywiście przypisuje mu sprawiedliwość Chrystusa i rzeczywiście przyjmuje go do przyjaźni ze Sobą. Są to zarysy występujące po uzyskaniu usprawiedliwienia z wiary w jego aspekcie ożywionym, ponieważ po takim usprawiedliwieniu trzeba żyć sprawiedliwie, a więc w coraz większym stopniu stawać się sprawiedliwym w charakterze. Ten zarys usprawiedliwienia jest dokonywany w świętych przez Ducha Świętego jako Boskie usposobienie w nich. Werset traktujący o tych zarysach usprawiedliwienia to 1Kor. 6:11:„A takimi [wszetecznikami, bałwochwalcami, cudzołożnikami, rozpustnikami, homoseksualistami, złodziejami, chciwcami, pijakami, oszczercami i zdziercami (w.9,10)] niektórzy byliście; aleście [zostali] omyci, aleście [zostali] uświęceni, aleście [zostali] usprawiedliwieni w imieniu Pana naszego i przez Ducha Boga naszego”. Apostoł przypomina tutaj braciom w Koryncie, że przed zwróceniem się do Pana niektórzy z nich byli wielkimi czynicielami zła, jak podają to wersety 9 i 10. Nawiązując do obrazu Przybytku z umywalnią, przy pomocy której typiczni kapłani obmywali się z nieczystości cielesnej, wykazuje, że święci – jako antytypiczni kapłani – omyli się (zostali omyci) ze wszelkiej zmazy ciała i ducha (2Kor. 7:1; Efez. 5:26; Żyd. 10:22) w umywalni antytypicznego Dziedzińca Przybytku. Znowu nawiązując do obrazu Przybytku – do pierwszej zasłony widzianej od strony dziedzińca, gdzie miało miejsce poświęcenie kapłanów – wykazuje, że w czasie poświęcenia świętych przy pierwszej zasłonie antytypicznego Przybytku zostali oni odłączeni od samolubstwa i światowości, a poświęceni Panu (uświęceni). W ten sposób wykazane jest, że omywanie i poświęcanie następuje na antytypicznym Dziedzińcu.