Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 456
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
która wiąże się z codziennym jego wykonywaniem aż do śmierci. Uświęcenie obejmuje następujące elementy: (1) ofiarnicze zużywanie wszystkiego, co ludzkie aż do śmierci w służbie Pana, przy jednoczesnym (2) utrzymywaniu woli martwej w odniesieniu do siebie i świata oraz przy (3) przyjmowaniu woli Boga jako swej własnej w celu pokonania zła oraz rozwinięcia i utrzymania podobieństwa Chrystusowego w sprzyjających i niesprzyjających doświadczeniach życiowych aż do śmierci. To właśnie te trzy elementy drugiej części poświęcenia są dokonywane przez Ducha Świętego jako Boskie usposobienie w świętych. Pierwszy werset, jaki zacytujemy, to Jana 6:63: „Duch jest, który ożywia [dodaje energii], ciało nic nie pomaga; słowa, które ja wam mówię, są duchem i są żywotem”. W pierwszym zdaniu tego wersetu Jezus odnosi się do ożywiającej części procesu uświęcenia, mówiąc: „Duch jest, który ożywia”. W tym elemencie uświęcenia święte Boskie usposobienie w świętych dokonuje dwóch ożywiających rzeczy: (1) pobudza umysł nowego stworzenia do dostrzegania sposobności służenia Boskiej sprawie; oraz (2) pobudza serce i wolę do energicznego korzystania z tych sposobności służby i energicznego ich realizowania. Cielesny umysł, serce i wola (ciało) nie przynosi żadnej korzyści w dostrzeganiu i energicznym wykonywaniu tej służby (nic nie pomaga), lecz przeszkadza w niej. Następnie Jezus wykazuje, że to usposobienie energii (duch) i świadomej egzystencji (żywot) pochodzi z Boskich nauk (moje słowa).
Jeszcze jaśniejszym wersetem w tej kwestii jest Rzym. 8:11: „A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, ten, który wzbudził Chrystusa z martwych, ożywi i śmiertelne ciała wasze przez Ducha swego, który w was mieszka”. To Bóg wzbudził Jezusa Chrystusa z martwych w obydwu znaczeniach Jego zmartwychwstania, tzn. (1) w zmartwychwstawaniu Jego woli, serca i umysłu nowego stworzenia, które zostały wzbudzone przez Ojca z Jego umarłego ludzkiego umysłu, serca i woli w czasie 31/2 roku służby Jezusa do charakteru podobnego do Boga, co dopełniło zmartwychwstania Jego woli, serca i umysłu nowego stworzenia (Kol. 3:1; Rzym. 6:4,5);