Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 460
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
miłość nigdy nie ustaje [cierpliwość, wytrwałość]”. Zauważamy, że Rzym. 5:5, porównany z 1Kor. 13:4-8, uczy, że to właśnie poprzez święte usposobienie wszystkie te łaski jako składniki miłości rozlewa ona w naszych sercach, tj. w naszych uczuciach. Werset ten potwierdza więc trzeci proces uświęcania, a jednocześnie dowodzi, iż jest on w świętych Boskim usposobieniem.
Drugi fragment, jaki pragniemy wykorzystać jako dowód omawianego obecnie zagadnienia, to 2Kor. 3:18: „Lecz my wszyscy, którzy odkrytym obliczem [nie mając zasłony ignorancji ani błędu na oczach zrozumienia, którą – jak wskazuje kontekst – mieli niewierzący Żydzi za dni Pawła, w. 14-16] na chwałę Pańską [Jego chwałą jest Jego charakter lśniący każdą łaską, szczególnie czterema głównymi: mądrością, mocą, sprawiedliwością i miłością] jak w zwierciadle [zwierciadle Boskiego planu, który jest wspaniałym odbiciem doskonałego Boskiego charakteru mądrości, sprawiedliwości, mocy i miłości] patrzymy [rozważamy], w ten sam obraz [charakter] przemieniani jesteśmy z chwały [mniejszego podobieństwa] w chwałę [większego podobieństwa], jak przez Ducha Pańskiego”. Myśl Apostoła w tym wersecie jest następująca: Święci Boży w swych duchowych umysłach stale rozmyślają o Boskim planie i dostrzegają, że jego myśli, dzieła i zarządzenia – wypływające z Boskiej mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości – tworzą w ich umysłach obraz Jego wspaniałego charakteru. Gdy tak stale i z poddaniem rozmyślają o tym wspaniałym charakterze, odbitym niczym w lustrze w myślach, dziełach i zarządzeniach Jego planu, w ich charakterach następuje ciągła zmiana na lepsze, przekształcająca ich z piękna świętości mniejszego podobieństwa do piękna świętości większego podobieństwa do Boskiego charakteru, aż w końcu dochodzi do pełnego podobieństwa charakteru. Zapewnia nas on, że ta transformacja (Rzym. 12:2) jest dokonywana przez Ducha Bożego, nową duchową wolę,