Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 461
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
która – posłusznie utrzymując w naszych umysłach i uczuciach myśli, dzieła i zarządzenia planu Pana, będące odbiciem Boskiej mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości – rozwija w naszych umysłach i sercach te same zalety, które składają się na charakter Boga, który jest Jego chwałą. Dzieje się to zgodnie z zasadą, że jak człowiek myśli w swoim sercu, takim też jest (Przyp. 23:7). O tym wersecie ktoś powiedział: zasiej myśl, a zbierzesz motyw; zasiej motyw, a zbierzesz słowo; zasiej słowo, a zbierzesz czyn; zasiej czyn, a zbierzesz nawyk; zasiej nawyk, a zbierzesz charakter; zasiej charakter, a zbierzesz przeznaczenie. Zatem przez Ducha Świętego – nową duchową wolę – siejemy Boskie myśli i ostatecznie zbierzemy charakter podobny do Boskiego, a następnie Boskie przeznaczenie. Po raz kolejny widzimy, że Duch w świętych w tym wersecie okazuje się być Boskim usposobieniem w nich. Świadectwa na temat trzeciego procesu uświęcania znajdują się w bardzo licznych i obszernych cytatach Biblii, np. Rzym. 12; 1Kor. 13; Gal. 5:13-26; Efez. 4:15-32; Filip. 4:4-9; Kol. 3:1-25; 1Tes. 5:8-23; Żyd. 13:1-9; 1Piotra 5:1-10; 2Piotra 1:5-10; 1Jana 3; 4; 5; Judy 20-25. Należy do nich wiele nauk naszego Pana, szczególnie fragmenty Jego kazania na Górze oraz wykładu z Jana 13-16. Ten zarys uświęcenia dowodzi, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich.
Czwartym wielkim dziełem Ducha jest wyzwalanie nas od zła. Jako święci prowadzimy bój (Rzym. 13:12; 2Kor. 10:3-5; Efez. 6:11-17; 1Tym. 1:18,19; 6:12; 2Tym. 2:3,4; 4:7). Naszym wodzem jest Jezus (Żyd. 2:10), a walczymy przeciwko diabłu (1Moj. 3:15; Efez. 6:12; Jak. 4:7; 1Piotra 5:8,9), światu (Jan 16:33; 1Piotra 4:2; 1Jana 2:15-17; 5:4,5) oraz ciału (Rzym. 7:23; 1Kor. 9:25-27; Gal. 5:17-21; 1Piotra 2:11). Wyzwolenie to takie działanie i rezultat chrześcijańskiego boju, w którym święci toczą swe boje z diabłem, światem i ciałem tak zwycięsko, że są uwalniani od ich mocy.