Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 465
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
Jednak doświadczenie, a także Biblia, uczy, że modlitwa zanoszona jest przez umysł, serce i wolę świętych, co nie tylko dowodzi, że modlenie się jest dziełem Boskiego Ducha, lecz także że Duch Święty to Boskie usposobienie – umysł, serce i wola w świętych.
Ostatnim dziełem Ducha jest umożliwienie świętym wiernego znoszenia zła, jakie towarzyszy drodze chrześcijanina, życiu świętych. Dowodzi tego werset zacytowany w innym miejscu, 1Piotra 4:14: „Jeśli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały, a Duch Boży odpoczywa na was” Znoszenie prześladowań jest także pokazane w Mat. 5:10-12, słowami podobnymi do 1Piotra 4:14, oczywiście także przez tego samego Ducha Bożego. To, że Szczepan napełniony był Duchem Świętym (Dz.Ap. 7:55) umożliwiło mu (gdy przeżywał agonię kamienowania) modlić się za nieprzyjaciół i przebaczyć tym, którzy go mordowali (w. 59, 60). Żyd. 9:14 pokazuje Jezusa i Kościół, jako Boskiego Chrystusa, którzy przez moc Ducha Świętego znosili trudy ofiarniczej śmierci z jej wszystkimi srogimi cierpieniami: „Który przez Ducha wiecznego [święte Boskie usposobienie] samego siebie ofiarował [najpierw w Głowie, a następnie w Ciele] nienaganionym Bogu”. Wersety te dowodzą, że Duch Święty w świętych znosi cierpienia wąskiej drogi. Duch ten nie może być Wszechmogącym Bogiem w rzekomej trzeciej osobie, ponieważ Bóg nie może cierpieć ani być próbowany. Zatem Jego usposobienie w świętych znosi te cierpienia. Na tym kończymy tę część naszego piątego argumentu, dotyczącego tego, co czyni Duch, tj. siedmiu dzieł Ducha w świętych (które często są przedstawiane przy użyciu określenia „urząd Ducha Świętego”) jako dowodzących, że jest on Boskim usposobieniem w nich.
Pozostała część naszego piątego argumentu jest następująca: to, co jest dokonywane przez Ducha Świętego dowodzi, że jest on w świętych Boskim usposobieniem – Jego umysłem,