Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 469
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
moralnych czy religijnych władzach, uczuciach i zaletach. Gdy w Jordanie został Mu udzielony Duch Święty, został udzielony i przez Niego otrzymany bez ograniczeń. Działał doskonale i bez przeszkód przez Jego władze umysłowe. Dlatego Jego władze postrzegania doskonale postrzegały rzeczy duchowe i ludzkie; Jego władze odtwarzania, zapamiętywania, doskonale zapamiętywały rzeczy duchowe i ludzkie, a Jego władze rozumowania doskonale rozumowały indukcyjnie i dedukcyjnie. Co więcej, Jego doskonałe (naturalne, nie grzeszne) samolubne moralne władze, uczucia i łaski oraz Jego doskonałe społeczne moralne władze, uczucia i łaski doskonale działały wobec Niego samego oraz Jego bliźnich. Dlatego Duch w najmniejszym stopniu nie był ograniczony w działaniu Jego moralnych władz, uczuć i łask. Wreszcie, Jego doskonałe religijne władze, uczucia i łaski nie stanowiły żadnej bariery dla swobodnego duchowego działania Ducha w Jego religijnych władzach, uczuciach i łaskach wobec Boga i człowieka. Otrzymał więc Ducha bez miary, w nieograniczonym działaniu poprzez Jego wszystkie umysłowe, moralne i religijne władze, uczucia i łaski. Taka operacja nie mogłaby się jednak dokonać przez udzielenie i otrzymanie przez Jezusa lub nas jakiejś osoby. Udzielenie i otrzymanie takiej osoby byłoby równie niemożliwie, co pozbawione sensu. Jednak rozumiane jako Boskie usposobienie w świętych, udzielone przez Boga Jezusowi bez jakichkolwiek ograniczeń, a nam w stopniu możliwym do przyjęcia przez nasze niedoskonałe władze, uczucia i łaski, jest możliwe, praktyczne i rozsądne. Oto inne wersety uczące, że Bóg udziela, a święci otrzymują Ducha Świętego. Niektórzy w miarę posłuszeństwa otrzymują go w coraz większej mierze, natomiast inni, gwałcąc swe śluby poświęcenia, pomniejszają go. Mniejsza liczba braci niż w pozostałych dwóch przypadkach traci go przez zupełnie świadomy grzech: Łuk. 11:13; Jan 7:39; Dz. 2:38; 8:17, 18; 10:45, 47; 15:8; 19:2; Rzym. 5:5; 8:15; 2Kor. 13:14; Gal. 3:2; 4:6; Filip. 2:1; 1Tes. 4:8; 2Tym. 1:7; Żyd. 6:4; 1Jana 3:24; 4:13. W żadnym z tych wersetów rzeczy, o których jest powiedziane,