Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 473
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
który niewątpliwie wyrażał się wielkim emocjonalnym pobudzeniem umysłu, energicznymi ruchami ciała oraz obfitym strumieniem wielu języków, co świadczyło o tym, że byli oni całkowicie opanowani przez Boskie usposobienie (Dz.Ap. 2:4-13). Fakt całkowitego napełnienia św. Piotra Boskim usposobieniem (Dz.Ap. 4:8) jest jedynym sposobem wyjaśnienia jego wspaniałej mowy przed Sanhedrynem, jako czegoś nieoczekiwanego od nieuczonego i prostego człowieka (według oceny rabinicznych szkół zgodnie z ich kryteriami – w. 8-13). Ta sama uwaga dotyczy wszystkich braci wspomnianych w wersecie 31. Zadanie służenia ubogim, szczególnie biednym wdowom, wymagało oczywiście ludzi napełnionych usposobieniem Pana, czego oczekiwali też od braci Apostołowie (Dz.Ap. 6:3), co według Dz.Ap. 6; 7 było prawdą w odniesieniu do Szczepana (6:5, 8, 10, 15; 7:55). Całe późniejsze postępowanie św. Pawła z pewnością dowodzi, że prawdziwe były słowa Ananiasza mówiące o tym, iż miał on być napełniony Duchem Świętym, ponieważ jego cała istota na wskroś była przeniknięta Boskim usposobieniem (Dz.Ap. 9:17; 13:9 itp.). Dz.Ap. 11:23-26 wykazują oczywiście, iż napełnienie Barnabasza Duchem Świętym oznacza, że Boskie usposobienie przenikało jego całą istotę. Kontrast (Efez. 5:18) między upiciem się winem (napełnieniem się napojami alkoholowymi), a napełnieniem się Duchem nie tylko obala pogląd, że Duch jest osobą, lecz mocno podkreśla to, że w świętych jest on Boskim usposobieniem. Napełnienie się Duchem dowodzi więc, że Święty Duch Boży w świętych to Boskie usposobienie w nich.
Piąty fakt, dotyczący tego, co jest czynione wobec Ducha Świętego, potwierdza, iż jest on w świętych Boskim usposobieniem: fakt, że skutecznie – ostatecznie – można mu się sprzeciwić. Gdyby Duch Boży był Wszechmogącym Bogiem, skuteczne sprzeciwianie się nie byłoby możliwe. Któż bowiem skutecznie może sprzeciwić się Bogu (Rzym. 9:19)? Jednak fakt, że Duchowi Świętemu w świętych sprzeciwiano się,