Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 476
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
składnikom pobieranym z ziemi. Soki odpowiadają prawdzie i mocy Bożej, jakie symboliczne drzewo pobiera z symbolicznej gleby – Biblii. Symbolicznym drzewem jest Boski Duch w znaczeniu nowego stworzenia, tj. nowa duchowa wola i nowe duchowe zdolności. Nowa duchowa wola, przyswajająca sobie prawdę i moc Boga z Biblii oraz przekazująca to nowym duchowym zdolnościom i w ten sposób ich używająca, rozwija łaski wspomniane wyżej przez Apostoła, a także inne, wymienione w Biblii. Tak więc nowe stworzenie, przesiąknięte prawdą i jej mocą, samo z siebie rodzi owoce Ducha, duchowe łaski. Dowodzi to, że Duch nie jest inną osobą w świętych, lecz jest nimi samymi, przesiąkniętymi Boską prawdą i mocą, nowymi stworzeniami rodzącymi owoce Ducha. To, co dzieje się z Duchem, wykorzystywanym do rodzenia owoców Ducha, dowodzi, że Duch Święty nie jest Bogiem, lecz jest Boskim usposobieniem w świętych.
Ósmą rzeczą czynioną wobec Ducha jest okłamywanie go i w ten sposób kuszenie go, co jak widzimy zostało uczynione jemu w osobie św. Piotra, a to potwierdza, iż Duch był Boskim usposobieniem w nim. Historia Ananiasza i Safiry (Dz.Ap. 5:1-11, szczególnie w. 3, 9) dowodzi, że Święty Duch w św. Piotrze został okłamany i kuszony, że kpiono z niego. Bezpośrednio oczywiście nie okłamali i nie kusili Boga (w.4), ponieważ nie mieli bezpośrednio z Nim do czynienia. Jednak mieli z Nim do czynienia pośrednio, ponieważ mieli do czynienia z Jego przedstawicielem, nowym stworzeniem, w którym mieszkał Święty Duch Boży. Ponieważ okłamali go i w ten sposób kusili, jest powiedziane, że okłamali Boga oraz że kusili, kpili z Ducha Świętego. W tej transakcji bowiem było okłamane i kuszone nowe stworzenie św. Piotra jako Apostoła i pełnoprawnego przedstawiciela Boga i Chrystusa w jego urzędowej funkcji. Stąd grzech w ten sposób popełniony był tak wielki i tak szybko nastąpiła przykładowa kara. Św. Piotr rozpoznał zło przez dar rozpoznawania duchów i ogłosił Boski wyrok dla winnego małżeństwa, które pragnęło zaszczytu z dokonania większych rzeczy,