Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 492
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
że nie mogą upaść, lecz w tym znaczeniu, że jeśli będą trwać w stanie zapieczętowania, zostaną zachowani od upadku (Rzym. 8:35-39; Psalm 91:3-13; Judy 24); (2) w znaczeniu usankcjonowania, uznania ich przez Boga oraz utwierdzenia, wzmocnienia ich w Jego szczególnej łasce (Żyd. 13:16,21; Psalm 11:7; 37:23; 149:4; Przyp. 12:2; Efez. 1:6); oraz (3) w znaczeniu utrzymywania ich w tajemnym miejscu Najwyższego (Psalm 91:1), gdyż ich życie skryte jest w Bogu z Chrystusem, poza zasięgiem zrozumienia czy ingerencji ze strony świata (1Kor. 2:15; Filip. 4:18; Kol. 3:3; 1Jana 3:1). Skoro Święty Duch jest pieczęcią w tym znaczeniu, że święci radują się wszystkim, co wiąże się z Bogiem, jest on oczywiście Boskim usposobieniem w nich, jak zauważyliśmy to na podstawie wcześniejszej analizy Efez. 1:13; 4:30.
Dziesiątym biblijnym symbolem, który zbadamy jako reprezentujący Ducha Świętego, jest zadatek, który w nowoczesnym języku nazywany jest zaliczką. Symbol ten pojawia się w 2Kor. 1:22; Efez. 1:14. Przy innej okazji komentowaliśmy już ten symbol, więc tutaj omówimy go tylko na tyle, by wyjaśnić obecną kwestię. W transakcji kupna i sprzedaży majątku, gdy obydwie strony uzgodniły już warunki transakcji, zadatek był wymagany przez sprzedającego od kupującego, w wyniku czego kupno stawało się obowiązkowe dla kupującego, a sprzedaż – dla sprzedającego, przy czym kupujący otrzymywał pokwitowanie, dokonując częściowej płatności. Te dwie rzeczy czyniły transakcję obowiązującą dla obydwu stron – zobowiązując jedną do sprzedaży, a drugą do kupna. Następnie, gdy sporządzono już akt własności i dostarczono go kupującemu, wpłacał on pozostałą część ceny. W ten sposób sprzedawana rzecz była przenoszona przez sprzedającego na kupującego. Św. Paweł w dwóch wersetach przytoczonych na początku akapitu nazywa Ducha Świętego zadatkiem, zaliczką. Oto wyjaśnienie tego symbolu reprezentującego Ducha Świętego: W Przymierzu Sary (1Moj. 22:16-18),