Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 494
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
Taka jest nauka wersetu Jana 16:13, badanego już przy innej okazji, lecz wykorzystujemy go ponownie w celu wyjaśnienia omawianego tu symbolu. Jest ona podobna do słupa obłoku i ognia w jego znaczeniu dotyczącym Ducha Świętego, ponieważ – jak już wykazaliśmy – także i on odnosi się do Słowa prawdy. Życie chrześcijanina jest w Biblii zobrazowane między innymi jako podróżowanie wąską i trudną drogą (Mat. 7:13,14). Prawie nie widać na niej następnego kroku. Rozchodzi się od niej wiele ścieżek. Niekiedy, szczególnie na początku, trudno je odróżnić od wąskiej drogi, gdyż często na długim odcinku biegną one obok niej. Nikomu z podróżujących tą wąską drogą nie jest ona znana, i dlatego potrzebują przewodnika. Jest nim Duch Święty jako duchowy umysł, serce i wola. W umyśle pokazuje każdą boczną drogę, której należy unikać, a w sercu i woli udziela siły w tym celu; w umyśle dokładnie pokazuje, którędy należy iść i dlaczego; w sercu – poprzez niebiańskie uczucia i łaski – oraz w woli umożliwia podejmowanie siedmiu rodzajów kroków, jakie są niezbędne, by utrzymać się na tej wąskiej drodze: zaparcie samego siebie i świata, studiowanie Boskiego Słowa, czujność, modlitwa, głoszenie Boskiego Słowa, rozwijanie charakteru zgodnie z Boskim Słowem oraz znoszenie w Duchu Pana zła towarzyszącego sześciu poprzednim rzeczom, wśród niesprzyjających warunków. Udzielając takiej pomocy Święty Duch działa jako przewodnik w podróżowaniu wąską drogą prowadzącą do życia. Jednak sam umysł, serce i wola prowadzące świętych to Boskie usposobienie.
Dwunastym i ostatnim symbolem naszych rozważań przedstawiających Ducha Świętego jest maść na oczy (Obj. 3:18). Niektóre jednostki, które były i są duchowo niewidome wśród ludu Bożego w nominalnym kościele, przez cały okres Laodycei są napominane, by zdobyć maść do uleczenia duchowej ślepoty. Jeśli będziemy mogli zrozumieć, co pozwala wyleczyć duchową ślepotę, by widzieć, rozumieć duchowe rzeczy,