Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 495
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
dowiemy się, czym jest ta maść i w jaki sposób symbolizuje Ducha Świętego. Wiemy, że niepoświęceni nie mogą widzieć, zrozumieć duchowych rzeczy (1Kor. 2:3-16). Wiemy też, że niewierni w poświęceniu w większym lub mniejszym stopniu również tracą swój duchowy wzrok (2 Piotra 1:8,9). Wiemy także, iż Biblia uczy, że jest siedem łask niezbędnych do zdobycia i utrzymania właściwego zrozumienia Boskiego Słowa. Zatem tych siedem łask działa tak, jak według Obj. 3:18 działa maść na oczy. Są więc one tą symboliczną maścią. Oto tych siedem łask wraz z wersetami dowodzącymi, że są one niezbędne do uzyskania i utrzymania zrozumienia Boskiej prawdy, Jego Słowa: (1) pokora (Mat. 11:25 por. 18:1-4; 11:29; Psalm 138:6; Przyp. 11:2); (2) cichość (Psalm 25:9); (3) głęboka chęć poznania prawdy, zobrazowana jako głód i pragnienie (Mat. 5:6); (4,5) dobroć i uczciwość serca (Łuk. 8:15); (6) cześć (Psalm 25:12,14; 111:10; Przyp. 1:7; 9:10); oraz (7) wierność (Łuk. 12:42-46; 2Piotra 1:8,9). Doświadczenie i obserwacje potwierdzają myśl, że tych siedem łask jest niezbędnych do uzyskania i utrzymania prawdy. Są więc one niewątpliwie maścią z Obj. 3:18. Ponieważ jednak dziełem Ducha Świętego jest oświecanie – udzielanie prawdy – i ponieważ łaski te dają oświecenie, najwyraźniej oznaczają one Ducha w jego dziele oświecania. Są one zatem częścią Ducha Świętego, częścią przynoszącą i utrzymującą oświecenie.
Siódmy dowód na to, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich jest następujący: 14 argumentów, podanych na potwierdzenie tego, że Duch Święty nie jest osobą i przeczących poglądowi, że Duch Święty jest osobą, jest w harmonii z poglądem, że w świętych jest on Boskim usposobieniem. Użyjemy ich tutaj, by dowieść, że są w harmonii z poglądem, iż w świętych jest on Boskim usposobieniem – Jego umysłem, sercem i wolą w nich. Pierwszy z nich jest ten, że Jezus w Jordanie, żydowska część Kościoła w dniu Pięćdziesiątnicy,