Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 504
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
posiadanych przed spłodzeniem z Ducha (2Piotra 1:5-7), a także wyżej opisane tego efekty są tą częścią wylewania Ducha, która następuje po chrzcie Ducha. Wylanie Ducha Świętego w następnym Wieku bez spłodzenia z Ducha doprowadzi do powstania opisanego powyżej rezultatu w nowym ludzkim usposobieniu klasy restytucyjnej. Chociaż wylewanie Ducha nie może oznaczać wylewania osoby, powyższy opis w oczywisty sposób dowodzi, iż wyrażenie to pozostaje w harmonii z naszym poglądem, że w świętych Duch Święty jest Boskim usposobieniem, co potwierdza prawdziwość tego poglądu.
Podaliśmy czwarty dowód na to, że Duch Święty nie może oznaczać osoby, tj. że Biblia wyraźnie uczy, iż Duch Święty jest, przebywa i mieszka w prawdziwym ludzie Bożym. Gdyby był osobą, nie mógłby być, przebywać ani zamieszkiwać w jednej osobie, nie mówiąc już o wielu. Oto niektóre z wersetów używających tych wyrażeń: Jana 14:17; Rzym. 8:9,11; 1Kor. 3:16; 6:19; Efez. 2:22; 2Tym. 1:14; Jak. 4:15; 1Piotra 1:11; 4:14; 4Moj. 27:18; Izaj. 63:11; Ezech. 11:19; 36:26,27; 37:14; Dan. 4:8,9,18; 5:11,14. W kilku z tych wersetów, podanych kursywą, słowo Duch oznacza oczywiście moc i pozostaje w harmonii z naszą pierwszą definicją Świętego Ducha Boga jako mocy. W pozostałych wersetach w oczywisty sposób użyte jest ono w znaczeniu Świętego Ducha Boga jako Jego usposobienia w świętych – Jego umysłu, serca i woli. Jeśli bowiem w miejsce słów Duch, Duch Święty, w każdym z powyższych niezaznaczonych kursywą przypadków wystąpienia tych trzech wyrażeń (być, przebywać, mieszkać) wstawimy tę definicję, okaże się ona w harmonii z treścią poszczególnych wersetów, tak jak zastąpienie słowa Duch słowem moc w odnośnikach podanych wyżej kursywą zachowa wewnętrzną harmonię każdego z nich. Okazuje się więc, że nasze dwie definicje Ducha Świętego pozostają w harmonii z tymi trzema odpowiednimi wyrażeniami, co jest dowodem, że nasze dwie definicje słów Duch Święty są prawdziwe.