Epifaniczny tom 15 – rozdział 7 – str. 506
Duch Święty: jako Boskie usposobienie w Świętych
że wszystkie z wyjątkiem ostatniego wersetu pozostają w harmonii z myślą, iż jest on Boskim usposobieniem. Ostatni werset jest w harmonii z poglądem, iż w niektórych wersetach jest on używany w znaczeniu Boskiej mocy. To właśnie dzięki mocy Boga Ezechiel mógł widzieć i czynić rzeczy, które są mu przypisywane w Ezech. 37. W Rzym. 8:9 dowiadujemy się, że nasze stanowisko przed Bogiem nie jest w naszym człowieczeństwie (ciele), lecz w nowym stworzeniu – w naszym Boskim usposobieniu. Z Rzym. 14:17 dowiadujemy się, że naszym szczególnym przywilejem jest nie tyle wolność w kwestii jedzenia i picia, lecz w odniesieniu do łask, jakie posiadamy w Boskim usposobieniu w nas. W podobny sposób św. Paweł zapewnia nas, że jeśli rozpoczęliśmy nasz bieg wysokiego powołania w Boskim usposobieniu, z pewnością nie osiągniemy doskonałości w naszej ludzkiej naturze (ciele). Także nasze chrześcijańskie postępowanie i życie jako nowych stworzeń jest oczywiście w Duchu, a nie w ciele (Gal. 5:16,25). Wersety przytoczone w niniejszym akapicie, nie zgadzając się z poglądem, że Duch jest osobą, są harmonijne z myślą, iż jest on Boską mocą i Jego usposobieniem. Wersety te potwierdzają zatem nasze dwie definicje Ducha.
Nasza siódma grupa wersetów, uczących, że wierne nowe stworzenia są namaszczane nie przez Ducha Świętego, lecz Duchem Świętym jest zgodna z poglądem, że Duch Święty w świętych to Boskie usposobienie w nich. Jak przekonaliśmy się, przeczą one temu, że Duch jest osobą, ponieważ nie można być namaszczonym osobą jako maścią. Zauważyliśmy więc, że następujące wersety są sprzeczne z myślą, że Duch jest osobą: Łuk. 4:18; Izaj. 61:1; Dz.Ap. 4:27; 10:38, por. z Mat. 3:16; 2Kor. 1:21; 1Jana 2:20,27. Wersety te natomiast zdecydowanie popierają pogląd, że Duch Święty, jako święta maść kapłaństwa Boga, to Boskie usposobienie w nich. Zauważyliśmy, że Boskie nowe stworzenia – jako nowa duchowa wola i zdolności, wraz z wszelkimi łaskami, jakie posiadały jako osoby otrzymujące w spłodzeniu z Ducha duchowe skłonności – są antytypicznymi Kapłanami, reprezentowanymi w Aaronie przed jego namaszczeniem.