DUCH ŚWIĘTY:
JAKO BOSKIE USPOSOBIENIE
W UTRACJUSZACH KORON,
KLASACH GODNYCH
I RESTYTUCJONISTACH

W UTRACJUSZACH KORON: GDY JESZCZE SĄ WIERNI; GDY SĄ CZĘŚCIOWO NIEWIERNI; GDY SĄ BARDZO NIEWIERNI; GDY SĄ KARANI, BY ZNOWU STAĆ SIĘ WIERNYMI; GDY POZOSTAJĄ WIERNI – W GODNYCH: PRZED TYSIĄCLECIEM; W TYSIĄCLECIU; W MAŁYM OKRESIE ORAZ PO NIM – W RESTYTUCJONISTACH: ICH STAN PRZED JEGO OTRZYMANIEM; BOSKI CEL ZAOFEROWANIA IM DUCHA; ODPOWIEDNIE ŚRODKI I ZARZĄDZENIA W CELU UDZIELENIA GO; WARUNKI, NA KTÓRYCH BĘDĄ GO MOGLI UZYSKAĆ – REZULTATY W WIERNYCH I NIEWIERNYCH

      W naszych dotychczasowych rozważaniach zauważyliśmy, że Duch Święty nie jest osobą. Następnie zrozumieliśmy, że jest on Boską mocą, a po trzecie, że jest Boskim usposobieniem – przede wszystkim w Nim samym, a także w Jezusie oraz w świętych. Jesteśmy obecnie przygotowani do rozważenia Ducha Świętego w utracjuszach koron. Należy go zdefiniować jako Boskie usposobienie w nich. Najlepiej spojrzeć na to z pięciu punktów widzenia: (1) gdy utracjusze koron wciąż są jeszcze wierni, zanim utracą swe korony; (2) gdy są częściowo niewierni, co sprawia, że tracą swe korony; (3) gdy są bardzo niewierni; (4) gdy są karani, by ponownie stali się wiernymi; oraz (5) gdy pozostają wierni. Biblia uczy, że w czasie Wieku Ewangelii Duch jest wylewany na tych, którzy później stali się utracjuszami koron, członkami Wielkiej Kompanii. Uczy o tym klasyczny werset na temat wylewania Ducha (Joela 2:28,29; Dz.Ap. 2:17,18). Mówiąc o wylewaniu Ducha w czasie Wieku Ewangelii („na sługi i na służebnice wyleję w one dni Ducha mego”), Pan mówi nam, że wyleje Swego Ducha nie tylko na Swych sług, lecz także na Swe służebnice. Słudzy oznaczają Maluczkie Stadko,

poprzednia strona – następna strona