Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 573
Duch Święty: jego łaski dominujące
Typiczny stół reprezentuje braci w zdolności wzajemnego podawania sobie chleba żywota w celu wzmocnienia serca w każdym dobrym słowie i czynie w podróżowaniu do nieba, natomiast typiczny kapłan spożywający chleb pokładny, oferowany mu przez stół, obrazuje braci kapłanów karmiących się tak podawanym Słowem Bożym w celu wzmocnienia w sercu niebiańskich uczuć i łask w podróżowaniu do nieba. Złoty ołtarz, podtrzymujący kadzielnicę napełnioną węglami z ołtarza całopalenia przed kapłanem ofiarującym kadzidło, reprezentuje braci w ich zdolności podawania pocieszających, zachęcających, strofujących i naprawiających wersetów Biblii (kadzielnica), przepełnionych ognistymi próbami powstającymi w wyniku ofiar pobudzanych przez Słowo Boże (węgle z Ołtarza); natomiast kapłan kruszący kadzidło na rozgrzane węgle, przedstawia braci ofiarniczo wprowadzających swe usprawiedliwione najlepsze ludzkie zdolności w styczność z ognistymi próbami, w wyniku czego ich łaski wznoszą się do Boga jako ich modlitwy i wraz z ich modlitwami (aromatyczny zapach wydzielany podczas spalania kadzidła). Boska mądrość uczy o tych sześciu związkach – że każdy powinien unikać wszystkiego, co mu szkodzi, a czynić wszystko to, co mieści się w tych sześciu związkach, zgodnie ze swym duchem poświęcenia, talentami i opatrznościowymi sytuacjami. Czyniąc to, będą unikali wszystkiego, co będzie przeciwne tym sześciu związkom, a czynili to, co będzie im służyło. Jeśli jednak uczynią coś przeciwko tym sześciu związkom, mądrość pokaże im, jak to naprawić i w ten sposób przywrócić dobre relacje, co oczywiście jest duchem zdrowego rozsądku.
Utrzymujemy stosunki religijne nie tylko z Bogiem i Chrystusem oraz braćmi, lecz także ze światem, włączając w to naszych wrogów. Boska mądrość podaje nam wskazówki, jak powinniśmy wobec nich postępować religijnie – zarówno w miłości obowiązkowej, jak i bezinteresownej. Pokazuje nam naszą religijną misję na ich rzecz i wobec nich. Pokazuje nam, że jeśli należymy do Maluczkiego Stadka, jako części drugiej ofiary za grzech mamy ofiarować za nich nasze życie, tak by przypisana zasługa Chrystusa mogła być zwolniona z embarga wynikającego z przypisania jej nam,