Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 590
Duch Święty: jego łaski dominujące
oraz naszą sprawiedliwość i miłość w używaniu przez nich właściwego ducha, sposobu i metod działania, wzmacniając również nasze wszystkie pozostałe łaski – niższe pierwszorzędne, drugorzędne i trzeciorzędne – oraz wzmacniając w dobru nasze wszystkie uczucia. Moc w swych obydwu składnikach zachowuje nas od słabości, błędów i porażek w łatwych i trudnych zarysach naszych doświadczeń.
Trzecią dominującą łaską Ducha Świętego jest sprawiedliwość. Sprawiedliwość to dobra wola i wynikające z niej myśli, słowa i czyny, jakie z obowiązku jesteśmy winni innym. Jej podstawą jest słuszność, gdyż jest ona tym, co prawo nakazuje i czego wymaga od wszystkich tych, którzy mu podlegają. Nie może być sprawiedliwości bez słuszności, a słuszności bez prawa. Sprawiedliwość wypływa bowiem z obowiązku i jest uznawana przez to poczucie obowiązku, które nazywamy sumieniem. Jest ona kwestią długu, jaki jesteśmy winni prawu i jakiego ono wymaga. Jest ona jednak czymś więcej niż tylko słusznością czy obowiązkiem nakazywanym i wymaganym przez prawo. Gdyby była tylko nim, stałaby się czymś zimnym, pozbawionym życia, a ludzie mogliby reagować na nakazy i wymagania prawa bez jakichkolwiek ciepłych uczuć czy odczuć. Jeśli uświadomimy sobie, że w sprawiedliwości jest pewien rodzaj miłości, zrozumiemy, że jest ona czymś więcej niż poczuciem słuszności czy obowiązku. Miłością, która cechuje sprawiedliwość, jest miłość obowiązkowa – ten rodzaj miłości, którą jesteśmy winni z obowiązku. Dlatego jedną z głównych cech sprawiedliwości jest miłość obowiązkowa. Miłość to dobra wola. Nie możemy myśleć o jakimkolwiek wyrażeniu miłości bez dobrej woli. Możemy wyobrazić sobie przejawy miłości pozbawione różnych łask, np. kochający rodzic dający klapsa świadomie nieposłusznemu dziecku w celu jego zmiany na lepsze nie jest łagodny, ale ma dobrą wolę; rozgniewany reformator karcący czyniących zło w celu ich naprawy, nie jest nieskwapliwy, ale ma dobrą wolę; stanowcza odmowa udzielenia hojnego daru przez kogoś, kto wie, że ten dar zaszkodzi żebrakowi, nie jest przejawem szczodrości, lecz jest przejawem dobrej woli; pełna oburzenia odmowa głosowania na skorumpowanego kandydata nie zawiera aprobaty, lecz zawiera w sobie dobrą wolę.