Epifaniczny tom 15 – rozdział 9 – str. 604
Duch Święty: jego łaski dominujące
Nie można pozwolić na takie ścieranie się, ponieważ bylibyśmy w stanie ciągłej i niekończącej się walki. Zatem jedynym sposobem cieszenia się pokojowym, zadowalającym i rozsądnym korzystaniem z naszych niezbywalnych praw jest szanowanie i uznawanie prawa innych do czynienia tego samego. Można to osiągnąć tylko wówczas, gdy każdy człowiek miłuje drugiego jak samego siebie i okazuje wobec innych te same pragnienia, myśli, słowa i czyny, jakich pragnie, by były okazywane jemu, gdyby on był na ich miejscu, a oni na jego. Na podstawie drugiego powodu praktykowania drugiej części złotej reguły widzimy więc, że nie jest ona przypadkową regułą narzuconą rodzajowi ludzkiemu w sprawowaniu samowolnej władzy ze strony Boga, lecz jest oparta na istocie warunków panujących wśród ludzi. Dlatego jest ona bardzo rozsądną regułą postępowania z punktu widzenia sprawiedliwości wobec człowieka. Gdyby reguła ta była przestrzegana, natychmiast położyłaby kres konfliktowemu, niezadowalającemu, smutnemu i złemu postępowaniu człowieka wobec człowieka, natychmiast prowadząc do bardzo pokojowego, zadowalającego, szczęśliwego i sprawiedliwego postępowania człowieka wobec człowieka.
Jak mądrość, moc i miłość, tak i sprawiedliwość jest łaską, którą powinniśmy rozwijać. Najlepszym sposobem rozwijania jej wobec Boga, Chrystusa i innych jest pobożne i naśladujące ich rozmyślanie o używaniu przez nich sprawiedliwości wtedy, gdy taką sprawiedliwość praktykują. Istnieje pewne zastosowanie sprawiedliwości ze strony Boga jako Źródła oraz Jezusa jako Narzędzia, którego nie powinniśmy naśladować, tj. wykonywanie pomsty. Oni mają prawo wykonywać sprawiedliwość karząc zło, ponieważ Bóg jest najwyższym Prawodawcą, a także najwyższym Sędzią Swego prawa. Dlatego musi wymierzać stosowne kary. Jezus jest natomiast Jego Narzędziem w tym dziele. Mają więc Oni prawo żądać sprawiedliwości i karać jej naruszanie. Usprawiedliwiając wymierzanie przez Nich sprawiedliwości w postaci karania, Pismo Święte wyraźnie jednak odmawia nam takiego prawa (Rzym. 12:17,19-21). Jeśli staniemy się członkami Maluczkiego Stadka w chwale, połączymy się z Jezusem jako Narzędzia Boga