Epifaniczny tom 16 – rozdział 1 – str. 49
Wykres Boskiego Planu – ogólniki
i niedoskonały rodzaj ludzki przed potopem są pokazani w ich niedoskonałym stanie (ponownie wskaż na niezupełną piramidkę). Na tym poziomie niedoskonały Adam i jego rodzaj (ponownie wskaż na niezupełną piramidkę) żyli w doświadczeniu ze złem. Nie musimy wchodzić w szczegóły tego doświadczenia ani powodu, dla którego zostało ono dozwolone, ponieważ jest to szczegółowo omówione w rozdziale III naszej książki „Biblia”, gdzie opisano także 21 złych skutków klątwy, z których wszystkie są pokazane w niezupełnej piramidzie oznaczonej b (pokaż). Zauważmy, że między pierwszą dyspensacją a pierwszym wiekiem drugiego świata biegną dwie pionowe linie oznaczone 1 (pokaż). Te dwie linie reprezentują potop, w którym „zginął (…) on pierwszy świat”, pierwsza dyspensacją (2 Piotra 3:6). Zauważmy, że w łuku D (pokaż), oznaczającym Wiek Patriarchów, znajduje się zupełna piramidka oznaczona jako c (pokaż). Ta zupełna piramidka reprezentuje ojca Abrahama, doskonałego nie rzeczywiście, ponieważ był upadły jak pozostała część ludzkości, lecz doskonałego w sposób przypisany, usprawiedliwionego przez wiarę w Boga i w ten sposób uznanego za podniesionego z poziomu R (pokaż), który jest poziomem grzechu i śmierci, do usprawiedliwienia, które w przypadku Abrahama było z wiary (wskaż na tę piramidkę). Podobnie do Abrahama, Izaak i Jakub dzięki swej wierze także znajdowali się na tym poziomie i w Wieku Patriarchów mogą być uwzględnieni w Abrahamie pod piramidką c (wskaż na piramidkę c). Wiek Patriarchów skończył się wraz ze śmiercią Jakuba, co jest pokazane w linii 2 (pokaż), która oddziela Wiek Żydowski od Wieku Patriarchów. W czasie tego ostatniego Bóg miał do czynienia z patriarchami, z jednym z nich w danym czasie, na podstawie usprawiedliwienia z wiary. W tym czasie nie miał kontaktów z nikim innym (wskaż na Wiek Patriarchów). Potomkowie Jakuba po raz pierwszy stali się narodem po jego śmierci, ponieważ to w związku z jego śmiercią mówi się o nich jako o dwunastu pokoleniach Izraela. Przez cały Wiek Żydowski wszyscy ci, którzy byli usprawiedliwieni z wiary, byli uznawani za stojących na poziomie N, to znaczy na poziomie usprawiedliwienia. Zauważmy, że zaraz poniżej tego poziomu w okresie Wieku Żydowskiego