Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 117
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
głoszących Królestwo Boże (Obj. 14:14-16). Jak wtedy dojrzała pszenica została zgromadzona do spichlerza chrześcijańskiego Kościoła, tak i teraz dojrzała pszenica jest gromadzona do niebiańskiego Królestwa (Mat. 13:30,43). Jak w żniwie żydowskim wielu jako dojrzała pszenica poddało się temu symbolicznemu sierpowi, tak i teraz wielu uczyniło to samo (Mat. 24:31; Obj. 14:16). W obydwu żniwach występuje sześć procesów oprócz żęcia, takich jak: zbieranie w snopy, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i zabieranie do spichlerza. Wiązanie w snopy odpowiada doświadczeniom w trakcie gromadzenia ich w kościoły; suszenie to doświadczenia we wzrastaniu w znajomości i łasce; młócenie to doświadczenia polegające na oddzielaniu ich od grzechu i błędu; przewiewanie odpowiada odłączaniu ich od światowości; przesiewanie to doświadczenia oddzielające ich od samolubstwa; natomiast zbieranie do spichlerza to przeniesienie ich z ziemi do nieba.
Pan podał wiele prawdy na czasie, by przyspieszyć dzieło żniwa. Uczynił to przez odpowiednią literaturę w postaci traktatów, magazynów, drukowanych kazań, artykułów prasowych, broszur, książek itp., w wyniku czego praktycznie wszyscy mieli dogodny dostęp do prawdy. Ponadto użyto różnych narzędzi do rozprowadzania tej literatury, takich jak: dystrybutorzy traktatów, kolporterzy, roznosiciele gazet i wypożyczający literaturę. Co więcej, Pan użył wielu ze Swego ludu, by przekazywać to poselstwo słowem mówionym, takich jak: kaznodzieje, wykładowcy, nauczyciele i prowadzący rozmowy. Praca ta rozpoczęła się w jesieni 1874 roku od objawienia przez Pana pierwszej prawdy żniwa – że w Swoim drugim adwencie Pan, jako istota duchowa, będzie niewidzialny. Setki tysięcy osób zostało ubłogosławionych tą pracą, a dziesiątki tysięcy uczestniczyło w niej. Doprowadziła ona do żarliwego studiowania, głoszenia i praktykowania prawdy (Mat. 25:6, 7, 10). Był to niedenominacyjny ruch, do którego dobrowolnie