Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 87
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
zdobycia dla Chrystusa Oblubienicy i cieszenie się takim sukcesem, jaki w tym osiągnął (Jan 3:28,29). Niższość Starożytnych Godnych zawiera się w nazwie radców” w kontraście do „sędziów” (Izaj. 1:26), w terminie „książęta” w kontraście do „królów” (Izaj. 32:1), w zdaniu „Bóg o nas coś lepszego przejrzał” (Żyd. 11:40) oraz w ziemskiej fazie skontrastowanej z niebiańską fazą Królestwa, co zawiera się w 1Moj. 22:17; Mat. 11:11-13 itp. W czasach Starego Testamentu Bóg wybierał tych wiernych Starożytnych Godnych. Dzieło to rozpoczął na podstawie pewnych ziemskich zarysów Przymierza Abrahama, które łaskawie zastosował już wobec Abla, Enocha i Noego, chociaż zaczęły one działać dopiero po wkroczeniu przez Abrahama do ziemi Kanaan. Powyższe uwagi dowodzą, że w czasie Wieku Patriarchów Bóg pozyskał dla Siebie pewnych Starożytnych Godnych, w interesie prawdy i sprawiedliwości i do urzędu Książąt i Lewitów Wieku Tysiąclecia. Podsumowując, możemy powiedzieć, że trzy Boskie cele Wieku Patriarchów zostały zrealizowane: udzielenie w Przymierzu Abrahama krótkiego objawienia Jego planu, podanie licznych typicznych szczegółów tego planu oraz wybór niektórych Starożytnych Godnych do urzędu Książąt i Lewitów Tysiąclecia. W ten sposób urzeczywistniły się Jego wszystkie zamierzenia co do Wieku Patriarchów.
Wiek Patriarchów trwał 659 lat – od końca potopu aż do śmierci Jakuba. Powodem, dla którego twierdzimy, że Wiek Patriarchów dobiegł końca wraz ze śmiercią Jakuba, jest to, że od tego czasu Bóg przestał utrzymywać kontakty w oparciu o przymierze tylko z jednym patriarchą w danym czasie, a przez niego z jego rodziną. Wraz ze śmiercią Jakuba Bóg zaczął bowiem utrzymywać kontakty w oparciu o przymierze z jednym narodem – dwunastoma pokoleniami Izraela, które przy śmierci Jakuba po raz pierwszy zostały nazwane dwunastoma pokoleniami Izraela, tzn. narodem Izraela (1Moj. 49:28). Ta zmiana postępowania ze strony Boga zakończyła Wiek Patriarchów i wprowadziła Wiek Żydowski, zwany tak dlatego, że