Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 88
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
wtedy Bóg tylko z Żydami utrzymywał kontakty w oparciu o przymierze.
Wiek Żydowski rozpoczął się od śmierci Jakuba i trwał aż do śmierci Jezusa – przez okres 1845 lat. W czasie tego wieku Boskim zamiarem najwyraźniej nie było ani podjęcie próby, ani nawrócenie całego świata. Gdyby bowiem taki był Jego zamiar, podjąłby On próbę, która doprowadziłaby do nawrócenia świata. Fakt, że żadna z tych rzeczy nie miała miejsca, jest dowodem, że w Wieku Żydowskim żadna z nich nie była Boskim zamiarem, jak potwierdza to zacytowany wyżej werset: „Rada moja ostoi się i wszystką wolę moją uczynię. (…) Rzekłem, a dowiodę tego; umyśliłem, a uczynię to” (Izaj. 46:10,11). Odrzućmy uwłaczającą Bogu naukę, że zamiar Boga nie powiedzie się z powodu opozycji ludzi lub diabłów. Wierzmy raczej, że jest On tak niedościgniony w mądrości, potędze, sprawiedliwości i miłości, że wszystkie Jego przedsięwzięcia powiodą się. Taka wiara przynosi Mu chwałę, tak jak przeciwna jej myśl Mu uwłacza. Jest jeszcze jeden fakt, który ponad wszelką wątpliwość dowodzi, że w czasie Wieku Żydowskiego Bóg ani nie planował nawrócenia świata, ani nie podjął takiej próby: jest nim to, że w czasie tego wieku nie zaoferował On przymierza żadnemu innemu narodowi oprócz Izraela i nie wszedł w relację przymierza z żadnym innym narodem prócz Izraela. Bóg bezpośrednio powiedział bowiem do Izraela: „Tylko was samych poznałem [uznałem za lud przymierza] ze wszystkich rodzajów ziemi” (Amos 3:2). Ponieważ Bóg nigdy nie oferuje zbawienia bez przymierza i ponieważ wtedy nie zaoferował poganom żadnego przymierza, wynika z tego, że wówczas ani nie próbował nawracać pogańskiego świata, ani niczego takiego nie planował. Innymi słowy, postępowanie Boga w czasie Wieku Żydowskiego miało charakter wyboru, dokładnie tak samo, jak w czasie Wieku Patriarchów.
Jeśli Bóg ani nie planował, ani nie usiłował zbawić świata w okresie Wieku Żydowskiego, jakie były Jego cele w tym czasie?