Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 93
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
że nie mogą zbawić samych siebie i że z tego powodu potrzebują Zbawiciela. Lecz ktoś może zapytać, w jaki sposób porażka Izraela dowodzi, że upadliby także wszyscy inni? Odpowiedź jest prosta: Izrael był najmniej upadłym ze wszystkich narodów, a więc był bliższy ludzkiej doskonałości niż jakikolwiek inny naród, a mimo to upadł na tej próbie. Tak więc ci bardziej upadli i bardziej niedoskonali osiągnęliby w niej jeszcze gorszy wynik. Dlatego porażka Izraela dowodzi, że przez uczynki Zakonu nie mógłby uzyskać życia żaden niedoskonały człowiek, ponieważ nie mógłby on okazać Zakonowi doskonałego posłuszeństwa. Wielokrotne porażki Izraela w tym względzie u tych wierniej szych spośród nich wzbudziły żarliwe pragnienie Zbawiciela, którego szukali w Mesjaszu. Widzimy więc, że zrealizowane zostało trzecie zamierzenie Jehowy na Wiek Żydowski -„On nie zawodzi”.
Czwartym celem Jehowy na Wiek Żydowski było zamanifestowanie sprawiedliwości wszystkich tych, którzy wypełniliby Zakon. Nie mógł tego jednak dokonać nikt z upadłego rodzaju Adama. Gdy minęło 1613 ½ roku potwierdzających niezdolność człowieka do zachowania Zakonu, Bóg poprzez karnację Słowa – Logosa – sprawił, że Słowo stało się ciałem – człowiekiem (Jan 1:14). Wiele wieków wcześniej Słowo – Logos -zostało stworzone przez Ojca i było z Ojcem jako Jego specjalny Przedstawiciel w dziele stworzenia, opatrzności i objawienia (Jan 1:1-3; Kol. 1:15-17; Obj. 3:14). Jednak w pełni czasów oddał On Swą przedludzką naturę, urząd i zaszczyt i stał się istotą ludzką, zrodzoną z Marii Panny, lecz nie spłodzoną przez ludzkiego ojca (Jan 1:14; Filip. 2:6,7; 2 Kor. 8:9; Żyd. 2:9, 14,16; Gal. 4:4,5; Łuk. 1:31,34,35; Mat. 1:18-25). Ponieważ ludzka dusza, a więc także grzech i wyrok Adamowy pochodzą od ojca, i ponieważ Bóg był Ojcem Logosa, gdy ten stał się dzieckiem Jezusem – był On bez grzechu i jego wyroku. W ten sposób urodził się jako doskonałe niemowlę i dorastał do doskonałego człowieczeństwa -bez grzechu (Jan 1:14). Dzięki temu