Epifaniczny tom 16 – rozdział 2 – str. 94
Światy i wieki Biblii (szczegóły)
oraz dzięki Swoim doskonałym władzom mógł On doskonale wypełnić Zakon. Wypełnił On każdy wymóg (Żyd. 1:9; Izaj. 53:9; Zach. 9:9; Jan 8:46; 14:30; Dz.Ap. 3:14; Rzym. 10:4; 2Kor. 5:21; Żyd. 4:15; 7:26; 1Piotra 1:19; 2:22; 1Jana 3:5). W ten sposób jako istota ludzka zachował i potwierdził Swe prawo do nagrody Zakonu w postaci wiecznego życia dla posłusznych (3Moj. 18:5; 5Moj. 30:15,19; Rzym. 10:5; Gal. 3:12). Zamiast jednak Samemu korzystać z prawa do ludzkiego życia Jezus, ponosząc naszą karę, ofiarował to prawo, tak by potępiony świat w pewnych warunkach mógł uzyskać je jako dar od Boga i Jego Samego (Izaj. 53:4-6,8, 10-12; Dan. 9:26; Jana 1:29; 3:14-17; 6:51; Rzym. 3:24-26; 4:25; 5:6-11; 1Kor. 15:3; 2Kor. 5:14,15,19,21; Gal. 3:13; Efez. 5:2; Kol. 1:14,20-22; Żyd. 2:9; 9:14; 1Piotra 3:18; 1Jana 2:2; 4:10). Transakcja ta jest niekiedy w Biblii przedstawiana jako transakcja handlowa, w której Adam i jego potępiony rodzaj są przedstawiani jako bankruci, z długiem w postaci prawa do życia i towarzyszących mu praw życiowych. Bóg jako wierzyciel wymaga spłacenia długu, a Chrystus jako przyjaciel dłużnika spłaca jego dług, oddając Swe prawo do ludzkiego życia i prawa życiowe jako okup, równoważną cenę, uzyskując w ten sposób prawo uwolnienia dłużnika (Rzym. 5:15-19; 1Tym. 2:4-6; Mat. 20:28; Dz.Ap. 20:28; 1Kor. 6:20; 1Piotra 1:18,19; Obj. 5:9). Wynikające z tego fakty są proste i jasne. Adam przez grzech stracił swoje prawo do życia i prawa życiowe dla samego siebie i ludzkości. Zostały mu one odebrane przez śmierć. Dzięki sprawiedliwości Jezus zachował Swoje prawo do życia i jego praw życiowych. Zamiast zatrzymać je jednak dla Siebie, ofiarował – nie utracił – On je przez śmierć, tak by mógł przekazać je Boskiej sprawiedliwości jako cenę nabycia, jako pełny odpowiednik utraconych praw życiowych Adama i jego prawa do życia. W ten sposób poprzez nabycie zgodnie z Boskim zamierzeniem staje się On właścicielem prawa do życia i praw życiowych, czego teraz udziela Kościołowi w sposób przypisany, a później rzeczywiście udzieli światu.