Epifaniczny tom 16 – rozdział 3 – str. 182
Światy i wieki Biblii – szczegóły (dok.)
charaktery dowodzą, że wykorzystują oni życie i towarzyszące mu przywileje niezgodnie z wolą Pana, ze szkodą dla innych i samych siebie oraz dla hańby Boga. By ponad wszelką wątpliwość zademonstrować jakość charakteru każdego człowieka, Bóg zastosuje jedyną nieomylną metodę przystosowaną do tego celu – każdego wypróbuje pod kątem postawy jego serca wobec Boskiego prawa pod presją pokusy. Wiemy, że użył takiej metody wobec Adama, a więc i wobec jego rodzaju. Taka była też Jego metoda wobec aniołów, Jezusa, Kościoła i Wielkiej Kompanii. Taka będzie Jego metoda wobec wszystkich innych moralnie wolnych jednostek. Jej słuszność jest zupełnie oczywista: Bóg, dawca wiecznego życia, niczym do tego nie zobligowany, ma prawo stawiać warunki, na których Jego dar może być otrzymany i wykorzystywany, tak samo jak miałby takie prawo każdy inny dobrowolny dawca. Zaoferowanie tego daru na warunku używania go zgodnie z wolą Dawcy, w najlepszym interesie wszystkich zainteresowanych, jest esencją rozsądku. By zagwarantować, że ten warunkowy dar będzie właśnie tak używany, przeprowadzona zostanie próba, która na zawsze objawi prawdziwe intencje wszystkich pod kątem używania przez nich tego daru, co także jest rozsądnym zabiegiem. Dostrzegamy zatem słuszność wypróbowania przez Boga wszystkich pod kątem godności wiecznego życia.
Zamiarem szatana (Obj. 20:8) nie jest wypróbowanie ich w tym celu, lecz raczej zwiedzenie i ponowne poddanie jego kontroli, jak miało to miejsce w obecnym życiu, w nadziei, że znowu będzie mógł przez wieki nad nimi panować. Krążenie przez niego po czterech krańcach ziemi w celach zwodzenia wydaje się oznaczać, że będzie on usiłował zwieść rodzinę ludzką, która wówczas jako społeczność będzie zorganizowana w cztery klasy: Starożytnych Godnych, Młodocianych Godnych, Żydów i pogan. Ci spośród nich, których uda mu się zwieść, to Gog i Magog – ci Żydzi i poganie, którzy jako starcy w czasie Tysiąclecia nie wypełnią swoich dni dobrymi uczynkami. Zgodnie z tym, żaden ze Starożytnych