Epifaniczny tom 16 – rozdział 5 – str. 253
Bogacz w piekle – czy kiedykolwiek z niego powróci?
Abraham w odpowiedzi bogaczowi wymienił dwie rzeczy (w. 25, 26). Reprezentuje to przede wszystkim zwrócenie się przez Boga do Żydów, nazywając ich „synem” (ponieważ byli dziećmi Przymierza Zakonu), i poinformowanie ich, że ich męki są karą związaną z gwałceniem tego Przymierza (3Moj. 26). Po drugie, powiedział On im, że między nimi a chrześcijanami istnieje wielka przepaść, będąca wynikiem różnicy między Kościołem Ewangelii a Żydami: Chrystus. Nie można przez nią przejść z jednej strony na drugą, ponieważ bez Chrystusa nikt nie może się stać dzieckiem Bożym, a żadne prawdziwe dziecko Boże nie pogwałciłoby Boskich zarządzeń na Wiek Ewangelii, udzielając Żydom pociechy z Ewangelii pomimo nieprzyjęcia przez nich Chrystusa. Dlatego ani Bóg, ani ci, którzy z Nim byli – klasa Łazarza – nie mogli ulżyć Żydom w ich utrapieniach.
Skoro Żydzi nie mogli uzyskać pomocy dla samych siebie, modlili się, by pomoc została udzielona ich braciom. Dwa pokolenia, które powróciły z niewoli w Babilonie – Judy i Beniamina – są w tej przypowieści pokazane przez bogatego człowieka. A zatem jego pięciu braci obrazuje dziesięć pokoleń, które zostały rozproszone i z wyjątkiem kilku jednostek nigdy nie powróciły z niewoli asyryjskiej. Często mówi się o nich jako o „dziesięciu zaginionych pokoleniach Izraela”. W czasie Wieku Ewangelii Żydzi modlili się, by Bóg posłał kogoś z pomocą dla tych dziesięciu pokoleń. Abraham zgodnie z prawdą odpowiedział, że mają oni Mojżesza i proroków i że powinni ich słuchać. Tylko dwanaście pokoleń Izraela otrzymało Mojżesza i proroków, tak więc oczywiste jest, że chodzi tutaj o pozostałe dziesięć pokoleń, zwykle określanych jako Dziesięć zaginionych pokoleń”.
Lecz Żydzi wyrazili swą prośbę w innej formie: gdyby ktoś powrócił z umarłych, z figuralnej śmierci grzechu, z której wyszła klasa Łazarza (Efez. 2:1; Kol. 2:12, 13; 3:1), i dał im świadectwo, uwierzyliby. Odpowiedź Boga brzmiała, że jeśli nie wierzą Mojżeszowi i prorokom, którzy byli dani tym dziesięciu pokoleniom, tak jak i dwom pozostałym, i tak nie pokutowaliby