Epifaniczny tom 17 – rozdział 10 – str. 274
Czas powrotu naszego Pana
i odnaleźć odpowiednik tego na wyższym poziomie, w duchowym Izraelu, lecz nie będziemy tutaj wchodzić w szczegóły. Niech wystarczy tylko jeszcze uwaga, że Wiek Żydowski, okres łaski dla cielesnego Izraela zakończył się okresem 40 lat „żniwa”. Rozpoczął się on od chrztu naszego Pana, trwał trzy i pół roku jako próba narodowa, a gdy naród ten został odrzucony w czasie ukrzyżowania naszego Pana, rozpoczęło się żniwo na większą skalę (rozdzielanie pszenicy od plew), czas zgromadzania z tego odrzuconego narodu tych, którzy byli „prawdziwymi Izraelitami”, jeszcze przed wielkim czasem ucisku, jaki spadł na ten naród i jaki rozpoczął przygotowania do całkowitego zniszczenia ich narodowej stolicy w roku 69 n.e. Wszystko to jest porównywane z okresem „żniwa”, zbierania do spichlerza pszenicy i późniejszego palenia plew. Nasz Pan podaje nam instrukcje (Mat. 13), że obecny Wiek Ewangelii, wiek łaski dla duchowego Izraela także zakończy się czasem żniwa, gromadzeniem pszenicy i ostatecznym niszczeniem kąkolu. W czasie żniwa cielesnego domu głównym żniwiarzem był nasz Pan w ciele, a apostołowie byli Jego współpracownikami; w czasie żniwa duchowego domu musiał być obecny nasz Pan, istota duchowa, jako główny żniwiarz, a żniwiarzami byli także członkowie domu duchowego.
Zauważmy teraz równoległości czasowe. Wiek Żydowski, od śmierci Jakuba do Śmierci Chrystusa, trwał 1845 lat, do początku służby naszego Pana 18411/2 lat, a do początku przygotowań całkowitego zniszczenia ich stolicy w roku 69 n.e. – lat 18811/2. Zauważmy, jak odpowiada temu Wiek Ewangelii. Wiek Ewangelii w odniesieniu do Kościoła nie rozpoczął się od narodzin naszego Pana; rozpoczął się po śmierci i zmartwychwstaniu naszego Pana, kiedy polecił On Swym uczniom „kazać ewangelię każdemu stworzeniu” (poprzednia praca naszego Pana w okresie trzech i pół lat