Epifaniczny tom 17 – rozdział 12 – str. 320
Świadectwa Starego Testamentu
który sam cuda czyni [tylko Bóg jest autorem tego planu i to On opracował każdy jego zarys w harmonii ze Swą wspaniałą mądrością, sprawiedliwością, miłością i mocą; dlatego jest On jedynym, który czyni cudowne rzeczy trwające przez wieki]. I błogosławione imię chwały jego [Jego chwalebny charakter, urząd, osoba, dzieła, sława] na wieki, a niech będzie napełniona chwałą jego [Jego mądrością, sprawiedliwością, miłością i mocą] wszystka ziemia [od jednego jej krańca aż do drugiego. Wraz z Psalmistą szczerze przyłączmy się do słów] Amen, Amen (w. 19). A tu się kończą modlitwy Dawida, syna Isajego (w. 20) [modlitwy Dawida wypełnią się w jego większym Synu, antytypicznym Dawidzie, Chrystusie, Głowie i Ciele, ku wiecznej chwale Boga, naszego niebiańskiego Ojca. Amen, Amen]”.
Psalm 86:9: „Wszystkie narody, któreś ty stworzył, przychodząc kłaniać się będą przed obliczem twoim, Panie, i wielbić będą imię twoje”. Wiele z narodów stworzonych przez Boga, takie jak siedem narodów Kanaanu, Asyryjczycy, Babilończycy itp. już nie istnieje. Zostały one stworzone przez Boga, lecz w tym życiu nie czciły i nie wielbiły Go. By to uczynić, muszą być zatem obudzone z umarłych, otrzymując pouczenie i możliwość czczenia i wychwalania Boga, co nastąpi w Tysiącleciu.
PSALM 90
Psalm 90 to kolejny Psalm traktujący między innymi o błogosławieństwach Tysiąclecia. Zatytułowany jest: Modlitwa, czyli pieśń Mojżesza, męża Bożego. Pieśń Mojżesza (Obj. 15:3) to główny temat Starego Testamentu, tak jak pieśń Baranka jest głównym tematem Nowego Testamentu. Pieśnią Mojżesza jest nauka o pierwotnej doskonałości człowieka, jego upadku, przekleństwie, dozwoleniu na zło i restytucji. Według tego wstępu, Psalm 90 jako pieśń Mojżesza powinien uczyć o tych rzeczach, i to istotnie czyni. W wersetach 1. 2 przedstawiony jest autor Boskiego planu. Werset 1 powinien być przetłumaczony: Panie, tyś był naszym mieszkaniem w pokoleniu, i to w tym pokoleniu.