Epifaniczny tom 17 – rozdział 12 – str. 352
Świadectwa Starego Testamentu
[przez cały Wiek Ewangelii Bóg mówi tutaj Izraelowi duchowemu, by czekał na Niego, aż dokona On wybawienia, by nie wybiegał przed Pana, mówiąc: ‘Mój Pan zwleka’, lecz by czekał na manifestacje Boskiej woli, a potem zgodnie z nią postępował. Mówi On, by czekał aż do dnia, kiedy powstanie On do łupu, tj. do wielkiego dnia gniewu, kiedy powstanie On przeciwko wszystkim tym, którzy powstają przeciwko Niemu i przeciwko Jego ludowi – zarówno cielesnemu, jak i duchowemu Izraelowi]; bo sąd mój jest, abym zebrał narody [Bóg postanowił zebrać narody na czas gniewu] i zgromadził królestwa [zbiera On razem wszystkie królestwa], abym na nie wylał rozgniewanie moje i wszystką popędliwość gniewu mego [Bóg gromadzi te narody i wylewa na nie Swe rozgniewanie przede wszystkim w wojnie światowej obecnego wielkiego czasu ucisku; kontynuuje to w światowej rewolucji (symbolicznym trzęsieniu ziemi); będzie to także czynił w światowej anarchii (symbolicznym ogniu) tego czasu. W ten sposób Jego gwałtowny gniew (gniew, jaki przejawia Bóg w tym dniu bitwy Wszechmocnego Boga) zostanie wylany na całe społeczeństwo] ogniem zaiste gorliwości mojej będzie pożarta ta wszystka ziemia [Bóg zamierza unicestwić obecną organizację społeczną i założyć nową, w której będzie można mieszkać]. Bo wtedy [potem] przywrócę narodom wargi czyste [w Wieku Tysiąclecia udzieli On prawdy, absolutnej prawdy nie zmieszanej z błędem w miejsce mieszaniny prawdy i błędu obecnych czasów. Udzieli tej prawdy wszystkim – Żydom i poganom: Żydom, którzy pozostali wierni w ograniczeniach narzuconych przez przekleństwo, oraz Żydom, którzy porzucili Pana w swym przymierzu i stali się poganami; udzieli On jej także samym poganom. W Tysiącleciu wszystkim im Bóg udzieli prawdy], którymi wzywaliby wszyscy imienia Pańskiego [powoływali się na urząd Boga, który będzie sprawowany rękoma Jezusa i Kościoła, którzy będą namiestnikiem Boga w całym wszechświecie,