Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 400
Świadectwa Nowego Testamentu
[Jehowa udzielił jej łaskawie, nie żałując, lecz udzielając jej w obfitości] we wszelkiej mądrości i roztropności [używając przy jej udzielaniu najlepszego sądu i taktu], oznajmiwszy nam tajemnicę [sekret, nieznany i niezrozumiały inaczej jak tylko przez specjalne Boskie oświecenie] woli swojej [planu wieków w odniesieniu do Kościoła, świata i upadłych aniołów] według upodobania swego [Jehowa z radością realizuje tak dobroczynny plan], które zamierzył w nim [Jehowa w Chrystusie; Boski plan i upodobanie są ześrodkowane na Chrystusie] do dyspensacji pełni czasów [lub pór; Tysiąclecie, jako wiek wieków, najważniejszy wiek w planie wieków jest tą pełnią czasów, pór, na które podzielony jest Boski plan. To, że pod wyrażeniem pełni czasów (pór) chodzi o Tysiąclecie oczywiste jest z faktu, iż jest to wiek, w którym (a) nie wybrani z ludzi oraz (b) upadli aniołowie otrzymają sposobność stania się poddanymi Boga w Chrystusie – (a) Psalm 22:28-30; Izaj. 25:6-9; 45:22, 23; Jan 5:25-29; Rzym. 14:9; 2Tym. 4:1; Filip. 2:8-11; 1Kor. 15:21-28 itp.; (b) Żyd. 1:6; 1Kor. 6:3; 2Piotra 2:4; Judy 6], aby połączyć [ponownie uczynić Siebie Głową] wszystkie rzeczy w Chrystusie, rzeczy na niebie [zbawieni upadli aniołowie] oraz rzeczy na ziemi [zbawieni nie wybrani z ludzi]”. Upadli aniołowie, jak również rodzina ludzka w Adamie i Ewie w raju kiedyś chętnie uznawali przywództwo Boga nad nimi, tzn. zanim popadli w grzech; jednak grzechem odrzucili Jego panowanie, a Boskim celem jest przywrócenie Swego panowania nad wszystkimi, którzy w Tysiącleciu wejdą i pozostaną w Chrystusie.
„W nim [Chrystusie], mówię, w którym także i my uczynieni zostaliśmy dziedzictwem [klasa Chrystusa jest szczególnym dziedzictwem Boga], przeznaczeni będąc [jako klasa] według postanowienia tego [Boga], który sprawuje wszystkie rzeczy [związane z Jego planem] według rady woli swojej [według planu, który świadomie stworzył używając Swej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy]; abyśmy my byli ku chwale sławy jego, my którzy pierwsi mieliśmy nadzieję [nadzieja Kościoła miała mieć miejsce w czasie Wieku Ewangelii, przed światem, dla którego czasem nadziei będzie Wiek Tysiąclecia]