Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 402
Świadectwa Nowego Testamentu
„Dlatego Bóg nader go wywyższył i łaskawie [nawet ofiara naszego Pana złożona z Jego człowieczeństwa nie zasługiwała na Boską naturę, urząd i cześć, ponieważ człowieczeństwo oraz jego prawa nie są tak wartościowe jak Boskość i jej prawa] dał mu imię [Boską naturę (Obj. 3:12; Żyd. 1:3-5), urząd (Jan 14:13,14; Mat. 28:18) i cześć (Jan 5:23)], imię ponad każde imię [z wyjątkiem Ojca (1Kor. 15:28)], aby przez imię [naturę, urząd i cześć] Jezusa [działającego jako Zbawiciel] skłaniało się każde kolano [zginanie kolan nie oznacza zbawienia, lecz poddanie, które może być wymuszone lub pochodzić z serca. Po zacytowaniu tych słów z Izaj. 45:23 apostoł dodaje wyjaśnienie o czyje kolana chodzi]: tych na niebiosach [upadłych i nie upadłych aniołów, przy czym aniołowie, którzy nie upadli, czynią to z serca od czasu Jego wniebowstąpienia; pokutujący upadli aniołowie zginają swe kolano z serca w czasie Wieku Ewangelii i zawsze będą to czynić; natomiast nie pokutujący upadli aniołowie uczynią to pod przymusem wtedy, gdy upadnie królestwo szatana (2Tym. 4:1; 2Piotra 2:4; Judy 6). Jest to zobrazowane w sługach faraona (który jest typem szatana, a jego słudzy typem nie pokutujących aniołów – 2Moj. 11:8; 12:30-32), którzy kłaniali się przed Mojżeszem i prosili go (jako typ Chrystusa), by odszedł od nich i zabrał ze sobą lud Boży. Egipt obrazuje obecny zły świat (Obj. 11:8), którego władcą jest szatan (Jan 16:11); śmierć faraona i jego sług w Morzu Czerwonym reprezentuje wieczne unicestwienie szatana i nie pokutujących aniołów pod koniec Małego Okresu. A zatem zginanie kolan wszystkich na niebiosach nie uczy o wiecznym zbawieniu wszystkich aniołów], tych ziemskich [niektórzy ludzie – wybrani – zginają swe kolana w tym wieku; nie wybrani uczynią to w Tysiącleciu] i tych pod ziemią [nie wybrani, którzy weszli w stan śmierci i w ten sposób znajdują się pod ziemią. Będą się kłaniać w Tysiącleciu, kiedy wszyscy nie wybrani, w bardzo sprzyjających warunkach, otrzymają sposobność uzyskania wiecznego życia. Nie ma w tym wersecie niczego, co oznaczałoby,