Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 403
Świadectwa Nowego Testamentu
że wszyscy uzyskają życie wieczne, jak uczą uniwersaliści. Równoległe wersety – typiczne i dosłowne – wskazują, że pokutujący upadli aniołowie i nie wybrani z ludzkości dostępują próby do życia w czasie Tysiąclecia, chociaż wielu z nich zginie we wtórej śmierci], a [aby] każdy język [tych na niebiosach, na ziemi i pod ziemią] wyzna [uzna], że Jezus Chrystus jest Panem [fakt, że takie uznanie nie zawsze oznacza wieczne zbawienie oczywisty jest z tego, że czasami pochodzi ono z serca (1Kor. 1:2), a czasami nie (Mat. 7:21-23)] ku chwale Boga Ojca [Boga, który w ten sposób przez Swego Syna przyniesie Sobie zaszczyt. Ci, którzy z serca uznają Chrystusa za Pana, uwielbią Boga w Jego mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy; natomiast ci, którzy uczynią to pod przymusem lub samolubnie, uwielbią Boga przede wszystkim w Jego mocy. Werset ten uczy o tym, co mu przypisujemy – sposobności dla wszystkich ludzi i aniołów okazania poddania Chrystusowi i uznania Go za Pana, jak również o tym, że wszyscy uczynią te dwie rzeczy. By jednak uzyskać życie wieczne, potrzeba znacznie więcej]”.
ANALIZA 2 TES. 1:7-10
„Pan Jezus objawi się z nieba [w Swym drugim adwencie] ze swymi potężnymi aniołami [dosłownie: aniołami, posłańcami swej mocy; takimi narzędziami, jakie Jego moc użyje do obalenia w wielkim ucisku królestwa szatana, takimi jak światowa wojna, światowa rewolucja, światowa anarchia z towarzyszącymi im głodem i zarazami, jak również środkami, przez które będą one realizowane], w ogniu płomienistym [z gwałtownym zniszczeniem], oddając pomstę [wymierzając karę] tym, którzy Boga nie znają [tym spłodzonym z Ducha w kościele nominalnym, którzy grzeszą na śmierć, lecz którzy nigdy nie przychodzą do prawdy i dlatego tak naprawdę nigdy nie poznają Boga, jak również tym, którzy w Tysiącleciu umrą w wieku 100 lat – Izaj. 65:20], i tym, którzy nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa [tym spłodzonym z Ducha w prawdzie, którzy grzeszą na śmierć