Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 409
Świadectwa Nowego Testamentu
objawia się na początku Tysiąclecia, po zakończeniu ofiar Wieku Ewangelii, a to w celu błogosławienia całego czekającego stworzenia (Rzym. 8:19-22), po czym „objawi się chwała Pana [Jego wspaniały charakter], a ujrzy to wszelkie ciało” (Iz. 40:5). Gdy świat ludzkości dostrzeże w Tysiącleciu wielką mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc Boga, będzie się kłaniał w miłości i adoracji.
ŚWIADECTWO APOSTOŁA JAKUBA
Jak. 2:5: „Słuchajcie, bracia moi mili, czyż Bóg nie wybrał ubogich na tym świecie [por. 1Kor. 1:26-29], aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, którzy go miłują?” Werset ten opisuje charakter tych, którzy mają odziedziczyć Królestwo i panować na ziemi w czasie Tysiąclecia. Przede wszystkim chodzi tutaj oczywiście o Maluczkie Stadko. W złych warunkach obecnego złego świata manifestuje ono najwyższą miłość do Boga – z całego serca, umysłu, duszy i siły – dowodząc tym samym, iż posiada kwalifikacje na odpowiednich pomocników Boga i Jezusa, Jego Namiestnika w dziele pomagania światu ludzkości w kroczeniu gościńcem świątobliwości Tysiąclecia.
NOWE NIEBIOSA I ZIEMIA – 2 PIOTRA 3:6-13
Kolejne tysiącletnie świadectwo, które przy okazji utożsamia Dzień Sądu z Tysiącleciem, znajdujemy w 2 Piotra 3:6-13:: „Przez które on pierwszy świat wodą będąc zatopiony, zginął [nie zginął literalny świat (ziemia) ani rodzina ludzka, gdyż potop zniszczył symboliczną ziemię – panujący wówczas porządek rzeczy]. Lecz te niebiosa i ta ziemia, które teraz są [’teraźniejszy zły świat’ (Gal. 1:4), panujący obecnie porządek rzeczy, którego niebiosami są systemy i nauczyciele religijni, a ziemią zorganizowane społeczeństwo] tym samym słowem odłożone są i zachowane ogniowi [który jest symbolem zniszczenia – Mal. 3:2, 3; 4:1, 3; Mat. 3:11, 12; 1Kor. 3:12-15; Obj. 17:16;