Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 421
Świadectwa Nowego Testamentu
w tym czasie jakiś czytelnik tekstu księgi Objawienia zapisał te słowa na marginesie swojego egzemplarza jako własny komentarz do tego wersetu. Jakiś czas później, inny kopista manuskryptów, przepisując Księgę Objawienia z takimi komentarzami, wprowadził tę marginesową uwagę do tekstu, w wyniku czego dostała się ona do większości greckich manuskryptów Obj. 20:5.
Gdyby pierwsze zdanie z Obj. 20:5 było prawdziwe, musielibyśmy pamiętać o następujących rzeczach:
(1) Musielibyśmy uznać je za zdanie wtrącone, tak by nie przeczyło ono drugiemu zdaniu: „To jest pierwsze zmartwychwstanie”. Gdybyśmy bowiem nie uznali pierwszego zdania za wtrącenie, w celu uniknięcia sprzeczności to drugie musiałoby brzmieć: „To jest drugie zmartwychwstanie”.
(2) Słowo umarli tego spornego zdania musiałoby być odniesione nie do tych w stanie śmierci, lecz do tych znajdujących się w niedoskonałości procesu umierania, tak jak ma to miejsce w większości przypadków jego użycia w Obj. 20:12, 13, jak również w innych miejscach Biblii (Obj. 3:1; 11:18; Mat. 8:22; Jana 5:24, 25; 2Kor. 5:14).
(3) Stwierdzenie „inni z umarłych nie ożyli, aż się skończyło tysiąc lat” musiałoby być rozumiane nie w znaczeniu, że umarli zostali tylko obudzeni, chociaż wciąż znajdowali się w Adamowym procesie umierania, tak jak w rzeczywistości będzie w okresie tego tysiąca lat, lecz że nie odzyskali pełni doskonałego ludzkiego życia utraconego przez Adama, że nie zostali w pełni podniesieni z niedoskonałości Adamowego procesu umierania aż do końca tego tysiąca lat. Inne interpretowanie wyrażenia „nie ożyli” sprawiłoby, iż przeczyłoby ono wielu wersetom, np. tym przytoczonym powyżej, które dowodzą, że wszyscy znajdujący się w Adamowym stanie śmierci zostaną wskrzeszeni w czasie tysiącletniego panowania Chrystusa. Równoległe wersety zmuszają nas zatem do nadania wyrażeniom umarli oraz nie ożyli z Obj. 20:5 wyżej podanych znaczeń, gdybyśmy przyjęli prawdziwość