Epifaniczny tom 17 – rozdział 13 – str. 428
Świadectwa Nowego Testamentu
uczciwość i świętość serca i umysłu (Przyp. 23:23; Izaj. 55:1-3; Psalm 25:8,9,14; Mat. 5:6; Łuk. 8:15)]”.
Przestudiowaliśmy już wszystkie tysiącletnie świadectwa, począwszy od 1 Mojżeszowej aż do ostatniego rozdziału Objawienia: od czasu, gdy z powodu grzechu Adama na rodzinę ludzką spadła klątwa grzechu i śmierci, przez obietnice Boga dla Abrahama błogosławienia przez niego i jego nasienie wszystkich rodzin ziemi, aż do czasu, gdy wielkie Nasienie Abrahama – Chrystus Głowa i Ciało, rozwinięci w czasie Wieku Ewangelii – zakończy tysiącletnie panowanie nad ziemią jako królowie i kapłani oraz błogosławienie wszystkich rodzin ziemi, żyjących i umarłych, sposobnością uzyskania wiecznego życia na udoskonalonej ziemi; do czasu, gdy Adamowy stan śmierci i Adamowy proces umierania (1Kor. 15:26) zostaną zniszczone i nie będzie już więcej przekleństwa; do czasu, gdy szatan (Ezech. 28:19; Żyd. 2:14), nie pokutujący upadli aniołowie (Mat. 25:41) oraz klasa „kozłów” – wszyscy niepobożni (Psalm 145:20) – zostaną całkowicie, zupełnie i wiecznie unicestwieni we wtórej śmierci, symbolizowanej przez jezioro ognia, „staną się, jak gdyby ich nie było” (Abd. 16). „To widząc prawi, rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie usta swe” (Psalm 107:42). Grzech już nigdy się nie podniesie. Bóg na wieki będzie wielbiony przez doskonałe istoty – zarówno w niebie, jak i na ziemi. „A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi i pod ziemią i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo, i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków”. Z uwagi na tę wspaniałą przyszłość mówimy:
Chwalmy Boga, bo obficie
Błogosławi ziemskie życie;
Chwalmy sercem, chwalmy w głos,
W ręce Syna złóżmy los.
Amen, Amen, Amen, na wieki wieków naszemu Bogu i Chrystusowi, Amen!