Epifaniczny tom 17 – rozdział 14 – str. 464
Człowiek pyta, Bóg odpowiada
I rzekł: Samuela mi wywołaj. Gdy ta kobieta ujrzała [reprezentację] Samuela, krzyknęła wielkim głosem i rzekła do Saula: Dlaczego mnie oszukałeś? Wszak ty jesteś Saul. I rzekł do niej król: (…) co widzisz? Kobieta odrzekła Saulowi: Widziałam bogów występujących z ziemi. I rzekł do niej: Jaki wygląd jego? I rzekła: Starzec to, który wychodzi otulony w płaszcz. I poznał [wywnioskował] Saul, że to Samuel. (…) Samuel [jego reprezentacja] zaś rzekł do Saula: Czemu mnie niepokoisz, każąc mi przyjść? A Saul rzekł: Jestem w ciężkiej niedoli, (…) a Bóg odstąpił ode mnie i już nie daje mi odpowiedzi (…), przywołałem więc ciebie, abyś mi oznajmił, co mam czynić. I rzekł Samuel [jego reprezentacja]: Dlaczego tedy pytasz mnie, skoro Pan odstąpił od ciebie i stał się twoim wrogiem? Wyda Pan Izraela wraz z tobą w ręce Filistyńczyków i jutro będziesz ty i twoi synowie ze mną. (…) I zaraz padł Saul jak długi na ziemię, gdyż przeraził się bardzo.
(2) W okultyzmie: Dz. 16:16 – Pewna dziewczyna, która miała ducha wieszczego, przez swoje wróżby przynosiła wielki zysk panom swoim.
SKĄD WIEMY, ŻE UPADLI ANIOŁOWIE UOSABIALI SAMUELA?
(1) Bóg i Jego słudzy, z których jednym był Samuel, nie chcieli mieć nic wspólnego z Saulem: 1 Sam. 28:6 – Gdy radził się Saul Pana, nie odpowiedział mu Pan ani przez sny, ani przez Urim, ani przez proroków.
(2) Bóg zabronił wywoływania duchów – rzekomego rozmawiania z umarłymi – dlatego Jego słudzy, z których jednym był Samuel, unikali tego: 5Moj. 18:10,11 – Niech nie znajdzie się u ciebie (…) wywoływacz duchów, ani wzywający zmarłych.
(3) Za kontaktowanie się z demonami przez czarownicę z Endor Bóg ukarał Saula śmiercią: 1Kron. 10:13 – A tak umarł Saul (…), iż (…) szukał rady u wróżbitów, którzy wywoływali zmarłych.
(4) Bóg nie pozwoliłby zakłócać snu śmierci Swych wiernych sług,