Epifaniczny tom 17 – rozdział 2 – str. 38
Siedem zbawionych klas
stania się „sługami” oraz „przyjaciółmi” Boga (Żyd. 3:5; Jak. 2:23). Bóg nie zaoferował im przywileju zostania królami z Jezusem i uczestnikami wraz z Nim w Boskiej naturze, ponieważ obietnice takie po raz pierwszy zostały dane na początku Wieku Ewangelii (1Piotra 1:10-12; Żyd. 2:3,4; Łuk. 16:16). Ponieważ Jezus był Przewodnikiem tych królów (Żyd. 6:20; 12:1,2), Starożytni Godni jako żyjący przed Nim nie mogli uczestniczyć w tym wysokim, świętym i niebieskim powołaniu – w biegu do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem (Żyd. 3:1; Filip 3:14). Jan Chrzciciel, który zmarł przed śmiercią Jezusa, był ostatnim z klasy Starożytnych Godnych. Jezus zapewnia nas, że Jan nie będzie należał do klasy Królestwa: mówi, że najmniejszy z klasy Królestwa będzie większy od Jana, co oczywiście oznacza, iż Jan nie będzie należał do tej klasy (Mat. 11:11). Tak więc nagroda tych wiernych Starożytnych Godnych będzie niższa od nagrody Maluczkiego Stadka (Żyd. 11:38,39). Będą oni mieli jednak przywilej uczestniczenia w „lepszym zmartwychwstaniu” od zmartwychwstania świata, uzyskując doskonałość Tysiąclecia znacznie wcześniej niż świat (Żyd. 11:35), chociaż będzie ona w randze niższa od doskonałości Kościoła (Obj. 20:6). Cześć, jaką uzyskają, będzie czcią książąt na całej ziemi w Tysiącleciu (Psalm 45:17; Izaj. 32:1), a ich dzieło będzie dziełem panowania jako sędziów i nauczycieli (Izaj. 1:26, 27). Nasz tekst pokazuje nam, że otrzymają oni nowe Boskie objawienia – „sny śnić będą” – w celu służenia ludzkości w czasie Królestwa. W ten sposób w czasie Tysiąclecia Bóg nagrodzi ich za poprzednią wierność doskonałością ludzkich istot i stanowiskiem książąt na całej ziemi, a za wierność w czasie Tysiąclecia otrzymają nagrodę duchowej natury w niebie.
„MŁODZIEŃCY WASI”
Następna klasa, jaką się zajmiemy, nazwana jest w naszym tekście „młodzieńcami”. Zauważmy, że w stanowisku