Epifaniczny tom 17 – rozdział 2 – str. 40
Siedem zbawionych klas
tak więc w wielkim domu naszego Wielkiego Najwyższego Kapłana znajdują się cztery antytypiczne klasy] nie tylko są naczynia złote [Maluczkie Stadko – Mal. 3:3] i srebrne [Wielka Kompania – Mal. 3:3], ale też drewniane [Starożytni Godni] i gliniane [Młodociani Godni, którzy razem ze Starożytnymi Godnymi będą w czasie Tysiąclecia ludzkimi, ziemskimi członkami antytypicznego domu Aarona, podobnie jak przed Tysiącleciem byli lub są w ludzkiej naturze], a [dodatkowo] niektóre ku uczciwości [wierni restytucjoniści, owce z Mat. 25:31-40], drugie zaś ku zelżywości [kozły następnego wieku z Mat. 25:41-46]”.
Psalm 72:3 traktuje o Młodocianych Godnych w kontekście pozostałych trzech klas Boskich wybrańców, przez których nie wybrani otrzymają swe tysiącletnie błogosławieństwa: „Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość”. Cały ten psalm opisuje tysiącletnie panowanie Chrystusa, sugerując, że siedzibą rządu będzie symboliczne Jeruzalem (w. 16). Literalne Jeruzalem było zbudowane na dwóch górach – Syjon i Moria, a także na dwóch pagórkach – Akra i Bezeta. Syjon i Moria reprezentują kolejno niebiańską i ziemską fazę Królestwa („wierzch gór” z w. 16). Akra i Bezeta reprezentują poddane (podrzędne) władze Królestwa, tzn. Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych (zob. Komentarze beriańskie na temat „pagórków”). Tak jak Moria była pierwszym wzniesieniem literalnej Jerozolimy, jakie zostało zabudowane przez Izraelitów, tak Starożytni Godni byli pierwszą częścią Królestwa, jaka została rozwinięta.