Epifaniczny tom 17 – rozdział 2 – str. 42
Siedem zbawionych klas
Lewitów otrzymują dziedzictwo oddzielne od ludzkości, restytucjonistów, którzy są pokazani w „Izraelitach” w ich dwunastu obozach.
Młodociani Godni są także symbolizowani przez bukszpan z Izaj. 60:13. „Sława Libanu [Liban oznacza biały; jego wiecznie zielone drzewa, chwała Libanu, reprezentują sprawiedliwych jako antytypicznych Lewitów – Psalm 92:13,14] do ciebie przyjdzie [antytypiczni Lewici zostaną przyprowadzeni do Chrystusa Głowy i Ciała – 4 Moj. 3:6-9], jedlina [Starożytni Godni], sosna [Wielka Kompania], także bukszpan [Młodociani Godni] dla ozdoby [we wspólnej służbie] miejsca w świątnicy mojej [Boskiego mieszkania, świątyni z ludzkością, jaka zostanie ustanowiona w Wieku Tysiąclecia – Obj. 21:3], abym miejsce nóg moich [„ziemia jest podnóżkiem nóg moich” – Izaj. 66:1] uwielbił” („napełniona będzie chwałą Pańską wszystka ziemia” – 4Moj. 14:21). A zatem Młodociani Godni będą mieli udział w „zmartwychwstaniu sprawiedliwych” (Łuk. 14:14; Dz.Ap. 24:15) razem z Maluczkim Stadkiem, Wielką Kompanią i Starożytnymi Godnymi, ciesząc się z tymi ostatnimi doskonałością ludzkiej natury „lepszego zmartwychwstania” (Żyd. 11:35). Będą oni również specjalnymi pomocnikami Starożytnych Godnych w „ozdabianiu ziemskiej świątnicy Boga” podniesioną do doskonałości ludzkością. Także inne wersety traktują o Młodocianych Godnych, „młodzieńcach” naszego tekstu. Po dodatkowe szczegóły odsyłamy do E 4 roz.V-VII.
„SYNOWIE WASI”
Trzecia z czterech klas prezentowanych w wersecie 28 naszego tekstu nazywana jest „synami”. Rozumiemy, że ci synowie Wieku Tysiąclecia (o których mówi także Izaj. 60:4) to częściowo wierni wierzący sprzed Tysiąclecia. Znajdą się w ich gronie ci wierzący Żydzi, którzy w czasach Starego Testamentu nie byli dostatecznie wierni, by zakwalifikować się do Starożytnych Godnych,