Epifaniczny tom 17 – rozdział 4 – str. 80
Obalenie królestwa szatana
szatańskich przyczyn wojny, szczególnie w ich powiązaniu z doktryną o Boskim prawie królów, arystokracji i kleru, która to doktryna i wynikające z niej praktyki były głównymi ludzkimi przyczynami wojny. Objawienie tych rzeczy miało różne skutki: (1) niemal całkowite zniesienie autokracji, dziecka doktryny o Boskim prawie; (2) w niektórych krajach znaczne zniesienie, a w innych znaczne ograniczenie arystokracji; (3) wielkie osłabienie wiary w Boskie prawo kleru i odpowiednio wielki spadek jego wpływu; (4) znaczne zwiększenie rozgoryczenia i opozycji radykałów wobec tego, co jest szatańskim porządkiem rzeczy; (5) o wiele większe żądania wolności od państwa, arystokracji i kleru; oraz (6) napawającą grozą bliskość światowej rewolucji.
Taki stan rzeczy istniał zarówno po pierwszej, jak i drugiej fazie wojny światowej. Faza druga jest zwykle określana drugą wojną światową, lecz uważamy, że lepiej nazywać ją II fazą wojny światowej, ponieważ w latach 1919 do 1939 nie było prawdziwego pokoju, lecz jedynie zawieszenie broni. Niemcy, zmuszone do podpisania traktatu wersalskiego, odgrażały się wówczas, że złamią go, gdy tylko będzie je na to stać. Dlatego co jakiś czas odrzucały jego pojedyncze fragmenty, aż w końcu odrzuciły go w całości. Zatem to, co istniało między rokiem 1919 a 1939, w rzeczywistości było zawieszeniem broni, nie pokojem. Wojna z lat 1939-1945 tak naprawdę była kontynuacją tej z lat 1914-1918. Szatan widział, że w trakcie przerwy między dwoma fazami wojny konserwatyści i radykałowie coraz bardziej stawali na przeciwnych stronach barykady, grożąc obaleniem jego porządku rzeczy. Dlatego uciekł się do dyktatury jako próby utrzymania swego królestwa w całości. Gdy jednak zorientował się, iż jest to bezcelowe, bez zastanowienia pogrążył ich w drugą fazę wojny, wymyślając jeszcze bardziej okrutną broń i amunicję. Jednak jego plan po raz kolejny został pokrzyżowany przez Boga, który sprzeciwił się jego okrucieństwom