Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 109
Królestwo Boże
Izaj. 62:1, 2 także mówi o dwóch fazach: „Dla Syjonu milczeć nie będę, a dla Jeruzalemu nie uspokoję się, dokąd sprawiedliwość jego nie wyjdzie jako jasność, a zbawienie jego jako pochodnia gorzeć nie będzie. I oglądają narody sprawiedliwość twoją, i wszyscy królowie chwałę twoją i nazwą cię imieniem nowym, które usta Pańskie mianować będą”. Mówcą jest tutaj Jehowa. Przez Syjon ma na myśli Chrystusa i Kościół, w pewnym sensie łącznie z Wielką Kompanią jako ich towarzyszami w niewidzialnej fazie Królestwa. Z ich powodu Bóg nie będzie milczeć, tzn. nie pozostanie nieaktywny, a z powodu Jeruzalemu (chodzi tutaj o widzialną fazę Królestwa – Starożytnych i Młodocianych Godnych) nie uspokoi się, tzn. nie przestanie robić tego, co postanowił, dopóki jego sprawiedliwość nie wynijdzie jako jasność, tzn. dopóki sprawiedliwość, jaką Chrystus i Kościół zaprowadzą wśród ludzkich dzieci, nie stanie się tak jasna i klarowna, że nikt nie zbłądzi z powodu niezrozumienia jej, lecz będzie widział ją jako coś całkowicie słusznego i w pełni zrozumiałego, a zbawienie jego nie zapłonie niczym pochodnia. (Tą pochodnią jest Słowo Boże. Rzeczy zapisane w tym Słowie, szczególnie pisma proroków Starego Testamentu łącznie z Mojżeszem, wraz z pismami członków gwiezdnych, wspomagającymi ich zrozumienie – staną się wówczas jak płonąca pochodnia).
„I oglądają narody sprawiedliwość twoją [narody, wśród których znajdować się będą odstępczy Żydzi – ci, którzy porzucili Mojżesza i proroków oraz odrzucili Chrystusa i Kościół Wieku Ewangelii – oczami swego umysłu zobaczą sprawiedliwość Chrystusa i Kościoła], i wszyscy królowie [zobaczą] chwałę twoją [ci, którzy zostaną uznani za godnych i nagrodzeni wiecznym życiem na ziemi, ujrzą chwałę Chrystusa i Kościoła; odbicie tej chwały będą również widzieć w fazie widzialnej – Starożytnych i Młodocianych Godnych]