Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 113
Królestwo Boże
czy też tych, którzy powstaną przeciwko nim w Małym Okresie, pod koniec Wieku Tysiąclecia. Tacy wierni przejdą do wiecznego życia, na zawsze ciesząc się błogosławieństwami restytucji. Tak więc fragment ten opisuje nie tylko obydwie fazy Królestwa, lecz także dzieło błogosławienia wszystkich narodów ziemi, co nastąpi w Tysiącleciu.
ZIEMSKA WIDZIALNA FAZA KRÓLESTWA
Po podaniu pewnych szczegółowych dowodów na to, że Jezus i Kościół wraz z Wielką Kompanią jako ich pomocnikami, główna faza Królestwa, będą niebiańscy i niewidzialni; oraz po podaniu pewnych ogólnych dowodów wskazujących na dwie fazy Królestwa – przechodzimy obecnie do niektórych szczegółowych dowodów na to, że drugorzędna faza Królestwa, Starożytni i Młodociani Godni, nie będzie niebiańska i niewidzialna, lecz ziemska, a więc widzialna.
Rozpoczynamy od Jana 3:13: „A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn człowieczy”. W tym miejscu Jezus wykazał Nikodemowi, że żadna ludzka istota jeszcze nie wstąpiła do nieba ani nie mogła wstąpić do nieba, ponieważ stan ten jest zarezerwowany tylko dla istot duchowych. Zanim istoty ludzkie będą mogły wejść do niebiańskiej, niewidzialnej fazy Królestwa, muszą być spłodzone i narodzone z Ducha (w.5). Jedynymi jednostkami w ten sposób spłodzonymi, a więc jedynymi, które mogły narodzić się z Ducha i wejść do tej fazy Królestwa jako swego wiecznego miejsca pobytu, są te stanowiące klasę Chrystusa – po pierwsze Głowa, a po drugie Ciało, Oblubienica, wraz z ich towarzyszami, Wielką Kompanią. Tekst ten wyraźnie wskazuje, że żaden ze Starożytnych Godnych nie wstąpił do nieba; nie mógł wstąpić, ponieważ nie byli oni spładzani z Ducha, gdyż Jezus był pierwszym, który otrzymał Ducha w tym znaczeniu. Tak więc razem z Młodocianymi Godnymi będą oni ziemską, widzialną fazą Królestwa.
Taką samą myśl znajdujemy w Dz.Ap. 2:34: „Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł Pan Panu memu,