Epifaniczny tom 17 – rozdział 5 – str. 116
Królestwo Boże
1Moj. 13:14, 15 mówi: „I rzekł Pan do Abrama, potem gdy się odłączył Lot od niego. Podnieś teraz oczy swe, a spójrz z miejsca, na którym jesteś, na północ, i na południe, i na wschód, i na zachód słońca. Wszystką bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie i nasieniu twemu aż na wieki”. Pan pokazywał tutaj Abrahamowi ziemię Palestyny, obiecując, iż odda mu ją jako dziedzictwo. Abraham zmarł nie otrzymując wypełnienia tej obietnicy, lecz spełni się ona w odpowiednim czasie, a czasem tym będzie Wiek Tysiąclecia, ponieważ Abraham będzie jednym ze Starożytnych Godnych i jako taki zasiądzie w ziemskiej fazie Królestwa. Wówczas otrzyma tę ziemię, którą Bóg mu obiecał. Otrzyma ją na północ, południe, wschód i zachód, tzn. że cała ziemia, każda jej część, będzie przekazana jemu i pozostałym Starożytnym Godnym. Wszyscy oni, razem z Abrahamem będą mieli dział w posiadaniu tej ziemi i w ten sposób ją odziedziczą, tak jak obiecał Bóg. Starożytnym Godnym będą wówczas towarzyszyć Młodociani Godni, którzy otrzymają wtedy dział w tej ziemi, ponieważ razem ze Starożytnymi Godnymi będą widzialną fazą Królestwa.
Dz.Ap. 7:5 to kolejny stosowny werset: „I nie dał mu w niej dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją obiecał dać w posiadanie i nasieniu jego po nim, gdy jeszcze nie miał potomka”. Św. Szczepan podkreśla tutaj fakt, że obietnica ta nie została wypełniona za życia Abrahama. Zapewnia nas jednak, iż będzie wypełniona w słusznym czasie, ponieważ Bóg obiecał to Abrahamowi, a wraz z nim ziemię tę posiądą pozostali Starożytni Godni jako widzialna faza niebiańskiego Królestwa. Towarzyszyć im będą Młodociani Godni, także część widzialnej fazy Królestwa. Obietnica ta jest pewna: jest związana przysięgą, a Bóg nie jest kłamcą ani krzywoprzysięzcą. We właściwym czasie wzbudzi