Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 137
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
jakie zaplanował On dla tej klasy w następnym wieku, lepiej niż cokolwiek innego sprawią, że znienawidzi i porzuci ona grzech, a umiłuje i wybierze sprawiedliwość, ponieważ doświadczenie jest najlepszym nauczycielem dla takich charakterów, jakie posiada klasa niewiary. (4) Prawie 2000 lat, jakie upłynęły od Kalwarii, potrzebne były do narodzenia się dostatecznej liczby ludzi, by zapełnili oni ziemię w Tysiącleciu. (5) Jehowa przeznaczył Wiek Tysiąclecia na zapewnienie odpowiedniego czasu i warunków dla jak najskuteczniejszego rozszerzenia korzyści ze śmierci Chrystusa na cały nie wybrany świat. Warunki te nie będą wymagały wiary, teraz wymaganej od wybrańców. To dlatego podczas Wieku Ewangelii Chrystus przypisuje Swoją zasługę tylko wybranym (Żyd. 9:24; 10:4), a zastosowanie tej zasługi za świat pozostawia na Wiek Tysiąclecia, tak jak Aaron pierwszego pojednania dokonywał tylko za Kapłanów i Lewitów, a następnie czynił drugie pojednanie – za lud (3Moj. 16:6, 11, 14, 9, 15, 17; Żyd. 7:27).
GRZECHY PRZEBACZANE W PRZYSZŁYM ŚWIECIE
(3) Pismo Święte w inny jeszcze sposób dowodzi, że wszyscy, którzy w tym życiu nie mieli szansy zbawienia, otrzymają ją w życiu przyszłym. Jezus mówi, że wszystkie grzechy, z wyjątkiem grzechu przeciwko Duchowi Świętemu (wszystkie inne grzechy są grzechami Adamowymi) będą odpuszczone synom ludzkim. Mar. 3:28,29 powiada: „Wszystkie grzechy synom ludzkim będą odpuszczone, i bluźnierstwa, którymi by bluźnili; ale kto bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nie ma odpuszczenia na wieki”. Fragment ten bardzo wyraźnie uczy, że każdy grzech, oprócz grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, będzie odpuszczony rodzinie ludzkiej. Doświadczenie wskazuje przy tym, że ogromna większość rodziny ludzkiej nie grzeszy przeciwko Duchowi Świętemu (świadomie przeciwko pełnemu światłu), a mimo to umiera bez odpuszczenia grzechów. A więc grzechy takich osób będą odpuszczone w życiu przyszłym.