Epifaniczny tom 17 – rozdział 6 – str. 146
Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z nie zbawionych zmarłych?
(którzy są drugim Adamem i Ewą), przyniosła chwalę Bogu; natomiast werset 17 jest prośbą o odnowienie Boskiego obrazu (przyjemności Pana) i Jego podobieństwa (rządzenia ziemią, tak jak On rządzi wszechświatem) w tych, którzy we „wszystkich dniach” tego życia doznawali zła i którzy we „wszystkich dniach” przyszłego życia będą doświadczali dobra. Tak więc Psalm ten i inne ustępy Pisma Świętego poprzednio zacytowane, odnoszące się do dwojakiego doświadczenia (jednego ze złem, a drugiego z dobrem) dowodzą, że jest nadzieja dla tych nie zbawionych zmarłych, którzy w tym życiu nie doznali miłosierdzia, łaski Jehowy.
FAKTY POTWIERDZAJĄ NASZE TWIERDZENIE
(7) Siódmym dowodem tego, że Biblia daje nadzieję dla nie zbawionych zmarłych, którzy nie mieli możliwości zbawienia w tym życiu, są fakty, które ona podaje. Uczy bowiem, że ludzie zniszczeni ogniem i siarką w Sodomie, Gomorze i innych miastach tej równiny, a także Żydzi z północnego, dziesięciopokoleniowego królestwa oraz Żydzi z południowego, dwupokoleniowego królestwa wrócą na tę ziemię i znowu będą na niej żyć (Ezech. 16:53), pomimo swej niegodziwości (Ezech. 16:44-52). Mówi ona także, że Żydzi będą żałować za swoje grzechy (Ezech. 16:54, 57-59, 61, 63); że Bóg zawrze z nimi Nowe Przymierze (Ezech. 16:60, 62); i że da mieszkańców Sodomy oraz Samarytan za córki Żydom, co znaczy, że nawrócą ich oni do Pana, bowiem ci, którzy są nawracani przez innych, są w Piśmie Świętym nazywani ich dziećmi (Gal. 4:19; 1Kor. 4:15; Izaj. 60:4). U Ezech. 16:55 dzieło odradzania Sodomy i jej córek (ludzi od niej zależnych), Samarii i jej córek oraz Jerozolimy i jej córek określone jest jako powrót do poprzedniego stanu, restytucja (Dz.Ap. 3:21), powrót do pierwotnego stanu doskonałości, w jakim rodzaj ludzki był w Adamie zanim grzech wszedł na świat, tzn. powrót do Boskiego obrazu i podobieństwa.